🦖 Jak Wygląda Królowa Pszczół

Lot weselny królowej pszczół Matka pszczela (królowa) tylko jeden raz w życiu jest zapładniania (unasienniania). W pierwszych dniach swojego życia młoda królowa przebywa w ulu przez około 5 dni, a następnie odbywa tzw. "lot weselny" w celu unasienniania, ale jeśli nie kwapi się do wylotu, to pozostałe pszczoły wyganiają ją z ula.

Ostatnio podczas warsztatów dostałem od uczestniczki pytanie: a co z seksem? Na co dzień pewny siebie przez chwilę zwątpiłem, zmieszałem się i odpowiedziałem: dziękuję, dobrze 🙂 Miałem w głowie jeszcze kilka innych odpowiedzi, na szczęście się powstrzymałem. I dobrze! Bo pytanie dotyczyło współżycia pszczół. Zanim jednak przejdę do szczegółów, zobaczmy jak wygląda przekrój pszczelego społeczeństwa. Statystyki w ulu: 50 tysięcy robotnic – kobiet 2 tysiące trutni – facetów, a patrząc na ich zadania to śmiało można powiedzieć nawet: samców (o tym innym razem, bo to też ciekawa historia) 1 królowa A seks uprawia tylko królowa i od kilku do kilkunastu trutni. Dość niesprawiedliwe, prawda? Jak kochają (się) pszczoły? Królowa w towarzystwie druhen wylatuje na lot godowy. Zwabione zapachem trutnie lecą za matką jak po nitce. Gdy do niej dotrą, rozpoczyna się akt: truteń nogami łapie matkę, zbliża do niej swój organ kopulacyjny i wynicowuje go do połowy długości. Unieruchomiony, pozostaje przyczepiony do królowej. To ona dokonuje całkowitego wynicowania aparatu kopulacyjnego i wprowadzenia nasienia. Po tym, jak truteń został sparaliżowany, matka „uruchamia” skurcze mięśni odwłoku. Tak wygląda narząd kopulacyjny trutnia. Nie ma w tym wiele romantyzmu, zdarza się za to… śmierć. Czasami truteń eksploduje w powietrzu po złączeniu się z matką. Jego wybuch można nawet usłyszeć! To się nazywa: umrzeć z miłości. Albo pożądania – w świecie pszczół to jedno i to samo. Gdy stosunek jest skończony, truteń zostawia po sobie znamię weselne, które stanowi zachętę dla kolejnych trutni. Te usuwają ślady po poprzednikach i przybijają własną pieczątkę. 100 stóp nad ziemią Co jest w tym akcie najbardziej zadziwiające i godne uwagi? Nawet nie potencjalna eksplozja samca a fakt, że to wszystko dzieje się mniej więcej 30 metrów nad ziemią. Bywa, że truteń i matka w uniesieniu spadają na ziemię. Być może po prostu lubią dreszczyk emocji, bo inne owady, na przykład trzmiele czy osy, kopulują zawsze na ziemi. Pszczoły są więc wyjątkowe pod względem swoich podniebnych wyczynów seksualnych. A historia pszczelego seksu kończy się tak: matka po zbliżeniu z kilkunastoma trutniami wraca do ula i wylatuje z niego po raz kolejny tylko w przypadku rójki – rozdzielenia się jednej rodziny na dwie lub więcej rodzin. Jeśli jednak pszczelarz zapobiega wyrojeniu, to królowa pozostaje na swoim tronie do końca życia. Tu pojawiają się kolejne ciekawe tematy: wymiana matek i zapobieganie rójkom, ale cytując słowa z bajki Tinga Tinga (trójka dzieci zobowiązuje do posiadania aktualnej wiedzy na takie tematy): „to już caaaałkiem inna historia”. Polecamy w sklepie Miód klonowo-jaworowy 34,50 zł – 69,50 zł Wybierz opcje Ziołomiód lawendowy 25,00 zł Dodaj do koszyka Masło miodowo orzechowe 25,00 zł Dodaj do koszyka Miód dla Dzieci – Rzepakowy 25,00 zł Dodaj do koszyka

JAK ROZPOCZĄĆ HODOWLĘ PSZCZÓŁ: START FARMY PSZCZÓŁ. Dla otwarcia pszczelarstwa, to jest rozpoczęcie hodowli pszczół, początkowa inwestycja jest zdecydowanie wyzwaniem, nie tylko w kategoriach ekonomicznych, ale przede wszystkim czas. Jednak, jeśli firma zakorzenione, sukces jest zapewniona. Jedno jest pewne: trzeba mieć tyle pasji
Najlepsza odpowiedź Pszczoła miodna (Apis mellifera) należy do podrzędu żądłówek (Aculeata) z rzędu błonkówek (Hymenoptera). Długość pszczoły miodnej wynosi około 1,3-1,5 cm. Tułów i odwłok pokryte są , szczególnie z boków, gęstymi żółtawymi włoskami. Pszczoła miodna żyje wyłącznie społecznie i tworzy trzy kasty: jedną kastę stanowi królowa (płodna samica), drugą trutnie (samce) a trzecią robotnice, które tworzą główną część społeczeństwa pszczół. Robotnice będące niedojrzałymi płciowo samicami są mniejsze od form płciowych, mają dłuższy niż królowa przystosowany do zbierania nektaru języczek, oraz w przeciwieństwie do niej specjalne gruczoły, z których wydzielany jest wosk. Samice i robotnice posiadają na wierzchołku odwłoka żądło, którego nie ma u trutni. Opatrzone jest ono małym haczykiem, który powoduje, że po wbiciu w elastyczną skórę stałocieplnego kręgowca żądło pozostaje w niej i wraz z gruczołami jadowymi wyrywane jest z odwłoka samicy. Tym właśnie pszczoły różnią się od os, które mogą kłuć wielokrotnie i nie tracą przy tym swojego żądła. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 19:50 jest żółto czarna i żądli pszczoła ma żądło , jest żółto-czarna , nie wiem inaczej jak ci to wytłumaczyć ? kukisss odpowiedział(a) o 17:57 Pszczoła jest żółta w czarne paski. W przeciwieństwie do osy ma na grzbiecie futerko. I tu się nie zgodze z przedmówcami bo nie żądli jeżeli nie ma potrzeby, a jeśli użądlą to należy przetrzeć jednym ruchem miejsce użądlenia (po to by żądło nie wbiło się głebiej) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub A jak to się dzieje, że liczba pszczół maleje? W sierpniu robotnice wypędzają trutnie z ula, ponieważ spełniły swoją rolę i nie są im już potrzebne… Trutnie stanowiłyby tylko niepotrzebny balast, który trzeba byłoby karmić w zimie i dzielić się z nimi zapasami. Ponad to, kiedy nadchodzą chłodniejsze dni matka przestaje

Pszczoła miodna (Apis mellifera) to owad, o którym słyszał każdy. Ten gatunek nazywany jest społecznym, jednak nie wszystkie pszczoły wykształciły socjalny tryb życia. W przyrodzie występują również gatunki pasożytnicze, takie jak koczownice (Nomada), które nie budują własnych gniazd oraz pszczoły samotnice, np. pszczoła murarka (Osmia) samotnie wychowująca swoje potomstwo. Pszczoły dzielą się na gatunki społeczne, samotne i pasożytnicze. Pszczoły miodne żyją w rodzinach, które tworzą: królowa-matka, robotnice i trutnie. Królowa pszczół może składać dziennie nawet 2,5 tysiąca jaj, a w ciągu jednego sezonu ponad 100 tysięcy. Truteń ma za zadanie unasiennić królową, a gdy to zrobi, umiera z powodu utraty żądła. Pszczoły mogą użądlić tylko raz, a ich jad jest niebezpieczny dla osób na niego miodna – charakterystyka i struktura społecznaPszczoła miodna waży około 100 mg, a jej długość wynosi zazwyczaj od 1,3 do 1,5 cm. Jak wygląda pszczoła? Posiada trzy pary odnóży, z których trzecia służy do przenoszenia pyłku. Skrzydła pszczoły są błoniaste i przezroczyste, jej tułów natomiast jest owalny, pokryty małymi włoskami w kolorze brunatno-żółtym. Oczy pszczoły zbudowane są z ommatidiów, czyli tysięcy drobnych oczek. Tylna część ciała pszczoły to odwłok, na którego zakończeniu znajduje się aparat społeczna pszczół, czyli rój pszczeli, dzieli się na trzy poziomy: 1. Królowa-matkaJedyna samica, która składa jaja w danej społeczności, co jest jej głównym zadaniem. Królowa pszczół w jednym gnieździe może być tylko jedna i tylko jeden raz w swoim życiu zostaje zapłodniona (matka pszczela kopuluje raz w życiu w trakcie lotu godowego, odbywającego się 5-8 dnia od osiągnięcia dorosłej formy; jej zbiornik nasienny musi zostać napełniony nasieniem – w tym procesie bierze udział wiele trutni). Matka pszczela jest w stanie złożyć dziennie nawet 2500 jaj, z których rozwinąć się mogą żeńskie osobniki (robotnice oraz inne królowe, które założą własne gniazda) wykluwające się z zapłodnionych jaj i męskie z jaj niezapłodnionych, czyli trutnie. W ciągu jednego sezonu samica może złożyć ponad 100 tys. jaj. Królowa pszczół może żyć nawet kilka lat. 2. RobotniceW ulu przebywa zazwyczaj około 50 tys. robotnic, które są posłuszne królowej. Te z pszczół robotnic, które urodziły się przed zimą mogą przeżyć w gnieździe kilka miesięcy, natomiast te urodzone latem żyją około 20 dni. Robotnice mają wiele obowiązków, do których należy pielęgnacja larw, zbieranie pokarmu, ochrona wejścia do ula czy budowa plastrów. Życie robotnicy podzielone jest na dwa etapy: w pierwszym jest pszczołą miodną ulową, gdzie zajmuje się pielęgnacją dojrzewających larw i pracami porządkowymi w gnieździe, natomiast w drugim etapie staje się pszczołą lotną i jej głównym zadaniem jest zbieranie pokarmu. Robotnica lotna może pracować nawet pięć godzin i odlatywać od ula na odległość 5 TrutnieKażdy truteń ma za zadanie unasiennić, czyli zapłodnić królową. Przed okresem godowym trutnie nie pełnią żadnych funkcji społecznych. Te trutnie, które zaplemnią królową, giną, a pozostałe pomagają ocieplić gniazdo. Późną jesienią trutnie są przepędzane z gniazda i w niedługim czasie umierają przez niskie temperatury oraz brak pożywienia. Średnia długość życia trutnia, który nie dostał się do królowej, by ją unasiennić, wynosi 50 samotnica – opis i przykładyPszczoły samotnice, znane też jako pszczoły samotne, samodzielnie zakładają gniazda i wychowują swoje potomstwo. Co ciekawe, większość gatunków pszczół to samotnice, a w Polsce występują pszczoła murarka (Osmia),- pszczoła smuklik (Halictus),- pszczoła zadrzechnia (Xylocopa),- pszczoła makatka (Anthidium),- pszczoła miesierka (Megachile).Pszczoły samotnice dzielą się na osobniki kopiące gniazda w ziemi, np. miesierki oraz poszukujące gotowych norek lub szczelin, np. murarki. Mimo że pszczoły te żyją samotnie, często bytują w koloniach i nie unikają towarzystwa innych matek. Co więcej, rzadko dochodzi do konfliktów i w przeciwieństwie do pszczół miodnych, pszczoły samotnice nie żądlą w obronie swoich często spotykane w Polsce gatunki pszczołowatePszczoła, osa, trzmiel, szerszeń. Jak je rozpoznać (PAP/DPA)PAP/DPADo rodziny pszczołowatych należy wiele owadów. Szacuje się, że gatunków w tej rodzinie może być ponad 5800. Poza wspomnianymi już pszczołami miodnymi i samotnicami, w Polsce spotkać można ponad 450 gatunków z rodziny pszczołowatych, do których należą trzmiel (Bombus) – np. trzmiel ziemny (Bombus terrestris), trzmiel gajowy (Bombus lucorum), trzmiel ogrodowy (Bombus hortorum), trzmiel łąkowy (Bombus pratorum), - trzmielec, brzmik (Psithyrus) – np. trzmielec ziemny (Psithyrus vestalis), trzmielec czarny (Psithyrus rupestris), - pszczoły zadrzechniowate (Xylocopinae) – np. zadrzechnia fioletowa, zwana też czarną pszczołą (Xylocopa violacea), rożyca błękitnawa (Ceratina cyanea), - pszczoły koczownicowate (Nomadinae) – np. podsobki (Biastini), trutnicuwki (Ammobatoidini).Hodowla pszczółHodowlą pszczół można zajmować się na dwa sposoby. Najpopularniejszą metodą jest zakładanie pasieki, czyli uprawianie pszczelarstwa. W tym przypadku hodowla dotyczy pszczół miodnych, dla których rozstawia się ule tworzące pasiekę. Pasieka natomiast może być stacjonarna lub wędrowna – w zależności o tego, jaki miód pszczelarz chce hodować również pszczoły samotnice, np. murarki ogrodowe, którym do stworzenia gniazda wystarczy kawałek trzciny lub kory. Pszczoły samotne hoduje się głównie w celu efektywniejszego zapylania kwiatów, które staje się takie, gdy zapylaczami jest kilka gatunków jednego ula, czyli od jednej pszczelej rodziny, można uzyskać około 8-10 kg miodu i kilogram użądlenie pszczoły jest groźne?Użądlenie pszczoły jest szczególnie niebezpieczne dla osób, które są uczulone na jad tego owada, gdyż może wywołać wstrząs anafilaktyczny. Osoby, które nie są alergikami powinny zgłosić się na pogotowie w przypadku użądlenia przez pszczołę w okolice nosa, gardła, szyi lub jamy ustnej, ponieważ opuchlizna pojawiająca się często po użądleniu przez pszczołę może spowodować trudności z a osa - różniceRóżnic między tymi dwoma owadami jest naprawdę dużo. Najistotniejszą jest fakt, że pszczoła może użądlić tylko raz (po czym traci żądło i ginie), natomiast osa może zrobić to wielokrotnie, co sprawia, że jest bardziej agresywna. Kolejną różnicą między pszczołą a osą jest ich wygląd. Osa jest nieco dłuższa i smuklejsza, a jej ciało nie jest tak bardzo owłosione, jak w przypadku pszczoły. Pszczoły są również ciemniejsze od os i mają mniej wyraźne przewężenie między tułowiem a odwłokiem (stąd określenie „talia osy”). Ostatnią, główną różnicą między pszczołami a osami jest to, że osy nie zbierają nektaru z kwiatów, a co za tym idzie, nie wytwarzają aw / Źródło: „Atlas pospolitych gatunków pszczół Polski”, Mikołaj Borański, Dariusz TeperŹródło zdjęcia głównego: Shutterstock

Jak wygląda królowa pszczół i ile żyje? Królowa pszczół jest ważną częścią każdego ula. Jest ona oczkiem w głowie jego mieszkańców i pełni w nim ważne funkcje. Z poniższego artykułu dowiesz się, jak długo żyje królowa pszczół, jaki ma wpływ na robotnice i czy królowa pszczół ma żądło.
Angela Merkel, Julia Tymoszenko, czy Madonna to jedne z najbardziej znanych na świecie królowych pszczół. Tym mianem psycholodzy określają szefowe, które chorobliwie reagują, a ambitne kobiety w swoim otoczeniu. Jak radzić sobie z przełożoną, która panicznie boi się sukcesów i awansów podwładnych - radzą eksperci rynku królowej pszczół występuje u kobiet mających władzę i wysoką pozycje w biznesie, polityce, mediach, świecie sztuki. Potrzebują uznania i nieustannie chcą być w centrum uwagi. Inne kobiety traktują jak rywalki, które mogą być zagrożeniem w walce o uwagę i szacunek królowe od koleżanek oczekują pełnej uległości, oddania i okazywania podziwu. Często są bardziej surowe w stosunku do podwładnych płci żeńskiej niż męskiej. Zdarza się też, że żywią uprzedzenia i pogardę do kobiet spełniających tradycyjne role Niemiec Angela Merkel i była premier Ukrainy Julia Tymoszenko to przykłady kobiet, które w licznych publikacjach definiuje się jako królowe pszczół. Z trudnego charakteru wobec współpracownic i początkujących artystek słynie też _ syndrom królowej pszczół _ został wprowadzony przez amerykańskiego psychologa społecznego Grahama L. Stainesa w głośnym i oprotestowanym przez środowiska feministyczne artykule, który ukazał się w połowie lat 70. ubiegłego wieku w czasopiśmie Psychology w jakim jesteś uluCzy dzisiaj rzeczywiście jest to problem? Według Marka Wojciechowskiego zdecydowanie tak i potwierdzają to liczne badania. -_ Na rozmowie kwalifikacyjnej o pracę, prowadzonej przez kobietę managera, inna kobieta ma mniejsze szanse niż mężczyzna, o takich samych jak ona kwalifikacjach i predyspozycjach - tak wynika z międzynarodowego badania Monitor rynku pracy _- mówi psycholog potwierdzają też pracodawcy. Z przygotowanego przez Obserwatorium Regionalnych Rynków Pracy Pracodawców RP raportu _ Dyskryminacja w procesie rekrutacji? _ wynika, że dla mężczyzn propozycji pracy jest pięć razy więcej niż dla drugiej stronie przeczytasz jaki jest sposób na królową _ Niemal połowa pracodawców przyznaje, że woli zatrudniać mężczyznę. Zaledwie co dziesiąty preferowałby kobietę, a dla 42 proc. jest to obojętne. Co ważne, odsetek wyboru mężczyzny jest wyższy w firmach kierowanych przez kobietę managera _ - podkreśla Marek Magdaleny Godyń, HR Manager z firmy rekrutacyjnej Work Express, w Polsce nie jest to jednak jeszcze bardzo duży problem. - _ Najlepszy dowód, że u nas nie było badań tego obszaru. Jedyne badania realizowane w Polsce dotyczyły kwestii, czy lepiej mieć szefa mężczyznę, czy kobietę i większość wskazywała na mężczyzn _ - królowej pszczół w praktyce może być bardzo groźny i nie chodzi wcale o atmosferę w firmie. Jego skutkiem może być powstawania _ szklanego sufitu _. - _ Przy królowej pszczół z całą pewnością przeżyjemy dobrą lekcję życia, być może nawet nauczymy się warsztatu i specyfiki danego zawodu, jednak o rozwoju kariery i zajmowaniu wysokich stanowisk nie mamy co marzyć. I żadne rozsądne argumenty przemawiające za naszym awansem nie są w stanie tej sytuacji zmienić _ - tłumaczy jest nie tylko awans, ale i zdrowie podwładnych królowej. Badania przeprowadzone w 2005 roku przez naukowców z Toronto i Londynu wykazały, że panie mające szefa kobietę częściej cierpią na bóle głowy, bezsenność lub kłopoty z _ Po pierwsze, szefowa mocno skoncentrowana na sobie może wręcz bagatelizować realizowanie celów biznesowych. A to ryzyko z punktu widzenia całej firmy. Po drugie, podwładni mogą być sfrustrowani, zdemotywowani, czy nawet zastraszeni, ponieważ taka szefowa będzie ograniczała ich kreatywność i samodzielność, ponieważ to przyćmiewa jej własny blask i zagraża jej byciu w centrum uwagi. Mogę podejrzewać, że taka szefowa nie pozwoli pracownikowi na zbyt szybki i spektakularny rozwój a sukcesy pracowników może przypisywać sobie _ - przestrzega ekspert firmy Work na królowąJak sobie z taką szefową radzić? -_ Najważniejsze to porozmawiać z nią, pokazując korzyści z naszych działań czy aktywności _ - radzi Magdalena Godyń. Bo jeśli jako pracownik bezpośrednio jej podległy, osiągniemy sukces bądź będziemy się rozwijać, to będzie to również Jej zasługa i sukces – efekt dobrego zarządzania zespołem i kierowania naszą karierą w sceptyczny jest Marek Wojciechowski . Głównie dlatego, że zjawisko trudno jest udokumentować. - _ Nie sposób bowiem formalnie udowodnić, że kobieta szef o cechach królowej pszczoły faworyzuje mężczyzn, choć tak naprawdę wszyscy to wiedzą. Żadne racjonalne argumenty, rozmowy czy odwołania nie na wiele się zdadzą _ - mówi przetrwać w firmie kierowanej przez królową pszczół trzeba wyzbyć się ambicji związanych z awansem, tak aby królowa nie poczuła się zagrożona. - Czasami - radzi Wojciechowski - dla zdobycia cennego doświadczenia zawodowego i odpowiednich, specjalistycznych kwalifikacji - warto zagryźć zęby i za wszelką cenę unikać konfrontacji. * * * * Oceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Pszczoła to owad, który jest bardzo potrzebny w naszym ekosystemie! Pszczoła a osa – czym się różnią? Sprawdź, jak dokładnie wygląda ten owad oraz dlaczego jest pożyteczny! Zdradzamy również, jak wygląda użądlenie pszczoły i w jaki sposób sobie z nim poradzić.
Czy wiecie że pszczoły potrafią obliczać kąty i podawać sobie nawzajem odległości geograficzne? Te małe, pracowite zwierzęta skrywają w sobie wiele ciekawych niespodzianek, które zaskoczą każdego kto nie zajmuje się pszczelarstwem – czy wiecie jak powstaje nowa królowa lub ile tak naprawdę żyje pszczoła? 1. Pszczoły miodne dzielą pracę między sobą ze względu na swój wiek: – 1-2 dniowe pszczoły spędzają swój czas czyszcząc plastry, w których się urodziły i zapewniają ciepło pozostałemu potomstwu – 3-5 dniowe pszczoły karmią starsze larwy – 6-11 dniowe pszczoły karmią najmłodsze larwy – 12-17 dniowe pszczoły produkują wosk, budują plastry, przenoszą pożywienie i przygotowują innym obowiązki – 18-21 dniowe pszczoły pełnią obowiązki wartownicze, ochraniają wejście do ula – 22 dniowe pszczoły aż do swojej śmierci (która następuje pomiędzy 40-45 dniem życia) latają i zbierają pyłki, nektar, wodę i inne potrzebne elementy potrzebnie rodzinie pszczelej. 2. Pszczoły nie zawsze umierają z powodu pozostawienia żądła po ukłuciu. Pszczoła miodna umiera poprzez użądlenie człowieka, choć ciekawe jest to, że w swoim życiu żądli wiele innych rzeczy, które nie powodują jej śmierci. Pszczoła zostawiając żądło w naszym ciele niszczy niektóre narządy wewnętrzne przyczepione do niego i umiera. Żądląc jednak inne rodzaje zwierząt często jej żądło pozostaje nieuszkodzone i nie wyrządza sobie żadnej krzywdy. 3. Pszczoły wiedzą, że ziemia jest okrągła i potrafią obliczać kąty. Naukowcy odkryli, jak można interpretować specyficzny taniec pszczół – pszczoły wykonują specyficzny taniec, aby komunikować się między sobą w sprawie jedzenia, nowego domu i innych naturalnych rzeczy. Przeprowadzono eksperyment, w którym jedyne źródło pożywienia znajdowało się daleko za górą. Pszczoły nie były w stanie przemierzyć takiej odległości. Jednakże, kiedy komunikowały się między sobą w sprawie jedzenia, przekazywały informację, że znajduje się ono za górą pokazując nawet kąt jakiego należy użyć, aby dotrzeć do jedzenia. Późniejsze badania wykazały, że pszczoły w trakcie poszukiwania jedzenia są w stanie wziąć pod uwagę okrągły kształt Ziemi i uwzględniają go w typowym „tańcu”. W dodatku znając potrzebne kąty, przekazują sobie informacje jak daleko w danym kierunku należy się udać. 4. Pszczoły są zimnokrwiste. Pszczoły są zwierzętami zimnokrwistymi, jednak w odróżnieniu od innych zimnokrwistych stworzeń, posiadają zdolność do generowania ciepła poprzez wibrację własnego ciała. Latająca pszczoła ma temperaturę ciała wynoszącą ok. 55 stopni C, jednakże jeśli złapie ją zimny deszcz może szybko stracić możliwość poruszania się. Pszczoła utrzymuje swoją temperaturę ciała w granicach 36 stopni C. 5. Miód powstaje z nektaru i enzymów znajdujących się w ślinie pszczoły. Pszczoły mogą zrobić miód przez zbieranie nektaru z kwiatów i łączeniu go z enzymami śliny. Następnie przechowują je w sześciokątnych woskowych plastrach, aż ich zawartość wody zostanie obniżona do około 17%. Gdy nektar osiągnie odpowiednie parametry, pszczoły robotnice zabezpieczają go, aby mógł być wykorzystywany np. w zimie. 6. Powstawanie królowej. Jeśli kolonia pszczół staje się zatłoczona, pszczoły decydują się stworzyć nową przebiega następująco: – krok 1: pszczoły budują ok. 20 komórek – krok 2: aktualna królowa składa jaja w każdej komórce – krok 3: jedna z młodych pszczół karmi młodą larwę królowej specjalnym pożywieniem i powiększa komórkę, aż osiągnie 25 mm średnicy. – krok 4: 9 dni po połogu, pierwsza komórka królowej jest uszczelniana warstwą wosku. – krok 5: duży rój, nazywany pierwszym rojem, opuszcza ul prowadzony przez starsze pszczoły. Stara królowa głoduje, przez co staje się lżejsza i zdolna do latania. Stare pszczoły, które przekonały królową do dołączenia do nich, odlatują w poszukiwaniu nowego miejsca na stworzenie kolonii. – krok 6: 8 dni później pierwsza królowa opuszcza swoją komórkę. Teraz, albo wybiera dla siebie mały rój albo opuszcza ul, aby założyć własny rój. Może również zabić pozostałe potencjalne królowe poprzez zaklejenie je woskiem w ich komórkach i pozostać jako jedyna królowa. – krok 7: młoda królowa lata w okolicy i zdobywa orientację otoczenia – krok 8: królowa wykonuje kilka lotów gotowych i wybiera z pośród 20 trutni, które umrą zaraz po godach – krok 9: po 3 dniach zapłodniona królowa zacznie składać jaja w wymiarze do 2000 na dzień. Z zapłodnionych jaj powstaną pszczoły robotnice, z niezapłodnionych trutnie. – krok 10: królowa pozostaje z kolonią przynajmniej rok, zanim urośnie na tyle, by założyć własną kolonię. Pszczoły robotnice żyją tylko 40 dni, królowa może przeżyć nawet 5 lat. 7. Pszczoły rozpoznają umierającą królową po zapachu. Pszczoły są w stanie stwierdzić kiedy umrze królowa, ponieważ przestają wtedy czuć jej feromony. Jeśli królowa umrze przedwcześnie, pszczoły robotnice natychmiast zaczną robić wszystko, aby stworzyć nową królową z istniejących larw. Tak długo jak istnieją larwy, które mają poniżej 3 dni, mogą powstać nowe królowe. 8. Zmiana królowej zmieni zachowania i osobowość kolonii pszczół. Osoby zajmujące się hodowlą pszczół wykorzystują tą informację, aby kontrolować ich zachowania takie jak agresywność czy nadmierna rojliwość. Podana garść informacji pozwoli na nowo spojrzeć na te ciekawe stworzenia, jakimi są pszczoły. Na pierwszy rzut oka ich działania wyglądają na niezorganizowane i przypadkowe, jednak w istocie są to bardzo dobrze zorganizowane społeczeństwa, które działają według ustalonych schematów. Któż mógłby pomyśleć, że pszczoły wiedzą nawet że Ziemia jest okrągła? Źródło: Do zabawy potrzebujecie: - obrazek pszczoły bez pasków oraz kwiatki ze wzorami (do pobrania na końcu wpisu); - czarny mazak suchościeralny; - laminarkę; - 1 arkusz folii do laminowania; - nożyczki; - chusteczki lub ręczniki papierowe. Pszczołę oraz kwiatki drukujemy, obrazek z pszczołą laminujemy lub wkładamy do koszulki na dokumenty.
Królowa – u owadów społecznych samica odpowiedzialna za rozmnażanie i jako jedyna w roju w pełni sprawująca funkcje rozrodcze. Oznacza to, że z jej jaj mogą powstać wszystkie 3 kasty pszczół: królowe, robotnice i trutnie. Królowa pszczela – jak ją rozpoznać w ulu?Królowa pszczela jest wyraźnie większa od robotnic. Ma bardzo duży odwłok, w którym najważniejszym organem są parzyste jajniki złożone z około 300 rurek (owarioli).Odwłok królowej jest bardzo wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne. W zasadzie każde uderzenie lub ucisk może spowodować uszkodzenie i martwicę rurek jajnikowych. Jest to jedna z głównych przyczyn skłaniających królową i pszczoły do cichej pszczół ma mniejszy mózg, czułki i oczy oraz zredukowane narządy gębowe, poza gruczołem żuwaczkowym wydzielającym substancję mateczną przekazywaną pszczołom robotnicom na drodze mateczna bardzo skutecznie blokuje funkcje reprodukcyjne u robotnic oraz wpływa korzystnie na zachowanie spójności rodziny pszczelej. Daje więc matce pszczelej sporą przewagę i możliwości sprawowania najbardziej odpowiedzialnej funkcji nawet przez 5 pszczół nie zbiera pyłku, dlatego jej odnóża nie posiadają stosownych włosków zwanych koszyczkiem. Brak potrzeby budowy plastrów doprowadził u królowych do znacznego zredukowania gruczołów woskowych. Królowa, mimo że jest dla pszczół najważniejsza w roju, podlega ciągłej ocenie i wartościowaniu pod względem matka pszczela i jej obowiązki po wygryzieniu…Matka pszczela (królowa) swe życie w ulu rozpoczyna pod presją czasu i oczekujących na rozpoczęcie składania jaj, pszczół robotnic. Matka doskonale wie, że to od niej zależy przyszłość rodziny, w której się się więc, z pomocą pszczół robotnic, w jak najkrótszym czasie przygotować do lotu godowego. Matka pszczela potrzebuje zazwyczaj 5 dni, by nabrać pełni sił i wylecieć… pozostawiając za sobą feromonowy ślad dla jednym lub kilku lotach godowych, matka pszczela odpoczywa 2-3 dni, by nasienie wielu trutni trafiło do specjalnego zbiorniczka, zwanego spermateką. Po tym czasie matka pszczela jest już gotowa, by składać pierwsze jaja. Tam przez kolejne lata życia matki pszczelej nasienie będzie odżywiane i utrzymywane w sprawności niezbędnej do zapładniania składanych matka pszczela nie odbędzie lotu godowego w okresie 4-6 tygodni od wygryzienia, rozpoczyna składanie jaj niezapłodnionych i staje się matką trutową.
Перевод "królowa pszczół" на русский . матка, пчелиная матка, пчелиная семья с маткой — самые популярные переводы слова «królowa pszczół» на русский. Jak funkcjonują rodziny pszczele?Matka pszczela – najważniejsza w uluPracowity jak pszczoła, czyli życie robotnicy(Nie)łatwy los trutniaJak chronić pszczelą rodzinę? Rodzina pszczela działa harmonijnie na podobieństwo jednego wielkiego organizmu. Jest to możliwe dzięki sumiennie wykonywanym zadaniom i ścisłej współpracy. Każdy osobnik w grupie zna swoje miejsce niemal od samego wyklucia i poświęca całe życie na pracę dla dobra ogółu. Kto jest kim w ulu i czym się zajmuje? Przybliżamy zasady panujące w pszczelej społeczności. Jak funkcjonują rodziny pszczele? Pszczela rodzina to ogromna społeczność, która podczas najcieplejszego okresu w roku może liczyć kilkadziesiąt tysięcy osobników. Nic dziwnego, że w drodze ewolucji owady wykształciły specjalny system działania umożliwiający im owocną współpracę. Każda pszczoła wypełnia swoje obowiązki, które podpowiada jej instynkt. Najwięcej pracy, jak sama nazwa wskazuje, mają robotnice. Jest ich w ulu najwięcej – nawet 60 tysięcy! Zbieranie kwiatowego nektaru, z którym są najbardziej kojarzone, to tylko jedno z wielu zajęć, które podejmują w ciągu życia. Wszystkie wytrwale pracują, aby matka pszczela mogła w spokoju się rozmnażać. Królowa uchodzi w rodzinie za najważniejszą, gdyż tylko ona może zapewnić jej przetrwanie, składając jaja, z których wykluwają się nowe osobniki. Ostatnią główną grupą w ulu są trutnie, czyli samce. Podobnie jak matka, mają za zadanie przedłużyć gatunek. Matka pszczela – najważniejsza w ulu Królowa-matka jest wyjątkowym osobnikiem – nie tylko jako jedyna w ulu może się rozmnażać, ale także reguluje funkcjonowanie całej pszczelej rodziny. Czyni to dzięki feromonom, które skłaniają robotnice do opieki nad nią oraz jej potomstwem. Zapach wydzielany przez matkę umożliwia pszczołom także wzajemne rozpoznawanie się – dzięki niemu wiedzą, że należą do tej samej gromady. Królową można łatwo odróżnić od robotnic za sprawą większych rozmiarów, wydłużonego odwłoka oraz braku narządów do gromadzenia pyłku kwiatowego. Larwy pszczół wykluwają się ze złożonych jaj po 3 dniach. Te, które mają przeobrazić się w królowe, są karmione mleczkiem pszczelim aż do przemiany w poczwarkę. Przyszłe robotnice i trutnie otrzymują je natomiast tylko przez 3 dni. Królowe przechodzą przeobrażenie w komórce plastra nazywanej matecznikiem. W danej gromadzie może być tylko jedna matka. Z tego względu pierwsza młoda królowa, która opuści matecznik, zabija poczwarki z potencjalnymi konkurentkami. Po osiągnięciu dojrzałości rusza w lot godowy, podczas którego jest zapładniana przez trutnie. Następnie wraca do gniazda i przejmuje schedę po poprzedniej matce, która razem z częścią rodziny wyrusza na poszukiwanie nowego miejsca. Wyrojenie jest procesem niepożądanym w pszczelarstwie, gdyż pozbawia ul wielu robotnic. Aby mu zapobiegać, stosuje się kontrolowaną wymianę starych matek. Matka pszczela może żyć nawet do 5 lat, co jest imponującym wynikiem dla niewielkiego owada. Przez całe życie ma jednak doskonałą opiekę – jest stale karmiona mleczkiem przez robotnice. Lot godowy odbywa tylko raz. Po jego zakończeniu zajmuje się wyłącznie czerwieniem, czyli składaniem jaj – może wytworzyć ich nawet kilkaset w ciągu jednego dnia. Pracowity jak pszczoła, czyli życie robotnicy Bardziej zróżnicowane zadania przypadają robotnicom. Ich praca rozpoczyna się tuż po przeobrażeniu z poczwarki. Pierwszym zadaniem młodej pszczoły jest oczyszczenie komórki, którą opuściła po przemianie. Następnie owad przejmuje opiekę nad najmłodszym pokoleniem, karmiąc larwy. Później może zajmować się kolejno pielęgnowaniem matki, czyszczeniem gniazda, budowaniem woskowych plastrów oraz stróżowaniem u wejścia ula. Zbieranie pokarmu to obowiązek najbardziej doświadczonych pszczół, starszych niż 21 dni. Zbieraczki poszukują pyłku, nektaru i wody do końca swojego życia, które w czasie intensywnego kwitnienia roślin trwa około 6 tygodni. Każda pszczoła odwiedza tylko jeden gatunek roślin, dzięki czemu możliwe jest produkowanie miodów jednokwiatowych. Ciekawym zjawiskiem jest pszczeli taniec, czyli specyficzny typ lotu, którym zbieraczka obwieszcza reszcie rodziny odnalezienie nowego źródła pokarmu. Jest to jedna z typowych form porozumiewania się roju – obok informacji przekazywanych poprzez zapach, dotyk czułkami i wydawania sygnałów dźwiękowych. W zwyczajnej sytuacji robotnice nie są zdolne do rozrodu, ponieważ feromony wydzielane przez matkę blokują rozwój ich jajników. Przy długotrwałym braku królowej niektóre z nich przekształcają się w tzw. trutówki, czyli zaczynają składać niezapłodnione jaja, z których wylęgają się wyłącznie samce. Pojawieniu się trutówek szczególnie sprzyja pokarm bogaty w białko. (Nie)łatwy los trutnia Truteń, czyli samiec pszczoły, stał się synonimem lenia, ponieważ większość życia spędza w bezczynności. Jego jedynym zadaniem jest zapłodnienie królowej – poza tym nie pełni w rodzinie żadnej innej funkcji. Samce w liczbie kilku tysięcy wykluwają się na wiosnę z niezapłodnionych jaj. Te, którym uda się dołączyć do lotu godowego, umierają zaraz po kopulacji w skutek wybuchu penisa, która zostaje na jakiś czas w królowej. Pozostałe osobniki pozostają w gnieździe do jesieni. Po nastaniu chłodów robotnice zmuszają je do opuszczenia ula, co równa się wyrokowi śmierci. Takie postępowanie może wydawać się okrutne, ale służy wyłącznie przetrwaniu całej rodziny w okresie zimowym. Trutnie są znacznie większe niż inne pszczoły, a co za tym idzie – bardziej żarłoczne. Pozbycie się ich pozwala sprawiedliwie rozdysponować zapasy pomiędzy resztę owadów potrzebnych do opieki nad kolejnymi pokoleniami. Jak chronić pszczelą rodzinę? Niewątpliwie pszczela rodzina działa sprawnie niczym wojsko. Robotnice jak prawdziwi żołnierze mogą zadbać o bezpieczeństwo gniazda, eliminując drapieżne owady czy też zniechęcając ciekawskie zwierzęta poprzez użądlenia. Nie zawsze są jednak w stanie ochronić się przed człowiekiem. Opieka nad ulami to zadanie pszczelarza. W przeciwdziałaniu kradzieżom roju lub zniszczeniom pasieki przydatne będą fotopułapki, dzięki którym można trzymać rękę na pulsie przez całą dobę. Niech ciężka praca robotnic nie pójdzie na marne! About Latest Posts Podróżniczka kochająca naturę z zapędami ekolożki. Miłośniczka chałwy i białej herbaty nieustannie szukająca swojej Idylli. Troszkę za stara jak na te czasy. Królowa pszczół rodzi się z komórki większej od przeciętnej pszczoły, tzw. szkółki. Kiedy w ulu rodzi się kilka matek, muszą ze sobą walczyć – w tym celu matki używają kolców wielokrotnego użytku. Zamiana matek zwykle następuje po tym, jak grupa zdecyduje, że aktualna matka nie może prowadzić rodziny.
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Miraculum Pszczoły – żółty grzebyk z motywem pszczoły. Jest połączone z Kwami Pszczoły o imieniu Pollen. Za pomocą Miraculum posiadacz może zmienić się w super-bohatera. Od odcinka Królowa Miraculów jest przechowywane w szkatule, której strzeże Marinette Dupain-Cheng. Czasami korzysta z niego Zoé Lee. Od odcinka Kontratak (Ostateczny atak Mrocznego Władcy - część 2) Miraculum zostaje wykradzione przez Gabriela Agreste. Wygląd[] Naładowane[] Miraculum Pszczoły to złoty grzebień z dziewięcioma ząbkami. W górnej części biżuterii znajduje się ozdoba w kształcie pszczoły. „Tułów” pszczoły jest złożony z trzech czarnych oraz trzech żółtych pasków, natomiast w miejscu głowy usadowiono dwa czarne kryształki. Po bokach rozpościerają się białe, pszczele skrzydła. Zarówno obwódka, jak i detale są koloru złotego. Tryb ukrycia[] Chloé Bourgeois i Marinette Dupain-Cheng − niezależnie czy posiadaczką jest Chloé, czy Marinette, Miraculum nie zmienia swojego wyglądu. Jedyną różnicą jest kolor - grzebień staje się jednolicie srebrny w przypadku Chloé lub delikatnie różowy, w przypadku Marinette. Kiedy na biżuterię pada światło, można na niej zobaczyć niewielkie zdobienia, detale, takie jak wzór skrzydeł czy paski na „tułowiu” pszczoły. Zoé Lee[1] − kiedy w posiadanie Miraculum wchodzi Zoé, grzebień jest bardziej płaski, a część w kształcie pszczoły ma bardziej geometryczne kształty. Grzebień Miraculum jest koloru różowego. Usadowiona u góry pszczoła posiada różowe skrzydła oraz głowę w kolorze złota. Tułów owada natomiast przyozdobiony jest czterema złotymi pięciokątami oraz czterema różowymi trójkątami i jednym kwadratem. Każdy z segmentów oddzielają krawędzie w kolorze srebra wpadającego w niebieskie tony. Właściwości[] Miraculum Pszczoły posiada moc podporządkowania[2] (unieruchamiania innych). Osoba, która jest w posiadaniu Miraculum może zmienić się w super-bohatera, po przemianie staje się szybsza, wytrzymalsza i silniejsza niż w normalnej formie. Przemiana może trwać w nieskończoność. Przemiana zwrotna rozpoczyna się wówczas, gdy właściciel sam będzie tego chciał lub wykorzysta swoją super-umiejętność. Aby posiadacz Miraculum mógł się przemienić, musi wypowiedzieć słowa Pollen, szykuj żądło. W przypadku wykonania wcześniejszej transformacji zwrotnej właściciel musi wypowiedzieć następujące słowa − Chowaj żądło. Posiadacz zyskuje również specjalną broń, Bączek, dzięki której może między innymi walczyć i się przemieszczać. Specjalną mocą posiadacza jest Żądlić, dzięki której jest w stanie natychmiastowo unieruchomić daną osobę. Właściciele[] Bohaterowie[] Starożytny chiński posiadacz Miraculum Pszczoły − posiadacz Miraculum ukazany w Księdze Zaklęć. Chloé Bourgeois − odnalazła Miraculum po tym, gdy Biedronka je zgubiła w odcinku Królowa Stylu. Później zwróciła je super-bohaterce. Od czasu do czasu pomagała super-bohaterom. W odcinku Królowa Miraculów odebrano jej Miraculum. Marinette Dupain-Cheng − chwilowo wchodzi w posiadanie Miraculum w odcinku Łowca Kwami, jednak z niego nie korzysta, gdyż potrzebuje go jedynie do uwolnienia Kwami od Łowcy Kwami. W odcinku Optigami łączy je z Miraculum Biedronki. Zoé Lee − otrzymała Miraculum w odcinku Królowa Bananów i od czasu do czasu z niego korzystała. Gabriel Agreste – wchodzi w posiadanie biżuterii w odcinku Kontratak, wykradając ją Biedronce. Jako Monarch korzysta z mocy Miraculum, kiedy jej potrzebuje. Opiekunowie[] Zakon Strażników − zakon opiekował się Miraculum, przechowując go w szkatule wraz z innymi najpotężniejszymi klejnotami. W historii świata powierzyli je przynajmniej raz bohaterowi, który użył go do czynienia dobra. Su-Han − pierwszy nazwany członek Zakonu, który opiekował się wszystkimi chińskimi Miraculami do 1844 roku. Wang Fu − były Wielki Strażnik od momentu zniszczenia świątyni, który przechowywał całą szkatułę w swoim gramofonie. Marinette Dupain-Cheng − dawna opiekunka Miraculum. Przechowywała je w szkatule w swoim pokoju. Ciekawostki[] Możemy je zobaczyć w czołówce serialu oraz w szkatułce mistrza Fu w odcinku Biedronka i Czarny Kot (Początki - część 1). Jest to pierwsze Miraculum, które zostało zakumizowane oraz zniszczone. Na początku Biedronka chciała je dać Alyi Césaire. W odcinku Połykacz Serc Władca Ciem zabiera szkatułę z Miraculami, a Miraculum Pszczoły przekazuje Chloé. W odcinku Królowa Bananów pojawia się niezgodność związana z formą ukrycia Miraculum. Według Thomasa Astruca jest to błąd, a Miraculum powinno mieć formę ukrycia Zoé[3]. Wilfried Pain napisał na Twitterze, że ma to związek z tym, że w tamtym momencie Zoé jeszcze nie uznała się za posiadaczkę Miraculum, a grzebień zmienia swoją formę dopiero tuż przed jej przemianą, gdy nastolatka postanawia jednak pomóc Biedronce[4]. Jest to trzecie Miraculum, które zostało użyte w złych celach. Pierwszymi dwoma były Miraculum Motyla i Pawia, natomiast czwartym − Orła. Galeria[] Miraculum Pszczoły w trybie aktywowanymWygląd Miraculum w pierwszym sezonieWygląd Miraculum w odcinku Królowa StyluMiraculum po zainfekowaniu przez AkumęMiraculum zniszczone przez KotaklizmTryb ukrycia ChloéTryb ukrycia MarinetteTryb ukrycia Zoé Przypisy[] ↑ ↑ Angielska wersja językowa odcinka Królowa Stylu (Wielkie Starcie - część 1) ↑ ↑ Zobacz także…[] Miraculum Przedmioty
Muchosmok (ang. Dragonfly) – gigant, który został dodany w DLC - Panowanie Gigantów. Muchosmok może pojawić się w czasie trwania lata. Ma możliwość ziania ogniem. Jest jedynym gigantem, który atakuje tylko wtedy, gdy zanadto się do niego zbliży. Muchosmok przylatuje latem. Nie atakuje gracza jak Jeleniocyklop - staje się agresywny tylko wtedy, gdy podejdzie się do niego za Pszczoła, owad społeczny Przemiana ciała pszczoły Królowa matka i trutnie Robotnice Podział pracy Lot godowy Pszczeli labirynt Wrogowie w gnieździe Problemy w życiu gniazda Tańce pszczół Pszczoły i pyłek Pszczoły i miód Pszczoła, owad społeczny Pszczoły przynależą do takiej samej grupy zwierząt jak osy, trzmiele i mrówki. Ciało pszczoły zbudowane jest z trzech głównych odcinków: głowy, tułowia i odwłoku. Na głowie pszczoły znajdują się narządy zmysłu, które pozwalają pszczole orientować się w otoczeniu. Duże oczy, które mają bardzo złożoną budowę z wielu tysięcy drobniutkich ścianek, pozwalają pszczole zauważać ruchy w otoczeniu, decydować o kierunku lotu oraz rozróżniać kolory. Czułki natomiast spełniają rolę narządów słuchu, dotyku i powonienia. Pszczoły są społecznymi owadami ponieważ żyją w grupie, w której każda z nich wykonuje poszczególne, drobne zadania pozwalające przetrwanie całej rodziny pszczelej. Taka grupa nazywa się kolonią. W każdym gnieździe żyją trzy rodzaje pszczół: królowa (matka), robotnice oraz trutnie. Pszczoły są owadami społecznymi, a ich życie jest dobrze zorganizowane. Kiedy jednak zajrzymy do gniazda, widzimy tylko bezładną krzątaninę. Przemiana ciała pszczoły Ciało pszczoły przechodzi różne stadia rozwoju: jajo, larwa, poczwarka i dorosła postać. Larwa, która wyglądem zupełnie różni się od postaci dorosłej, ulega w czasie swojego rozwoju bardzo dużym przemianom zwanym metamorfozą. Najpierw królowa – matka składa jaja do niewielkiej komórki w gnieździe. Każde jajo wyglądem jest bardzo do siebie zbliżone, jednak dzielą się na jaja zapłodnione i jaja niezapłodnione. Z tych pierwszych wyklują się samice natomiast z tych drugich samce. Po trzech dniach z jaja wyłania się larwa, która jest pozbawiona skrzydeł i nóg. Larwa bardzo szybko rośnie i w niedługim czasie wypełnia całą komórkę. Robotnice zasklepiają całe wejście komórki by larwa mogła ulec przeobrażeniu w poczwarkę. Wraz z końcem całej przemiany z komórki wychodzi całkowicie ukształtowana dojrzała pszczoła. Metamorfoza robotnic i trutni trwa 21 – 24 dni. Królowa rodzi się po 16 dniach. Metamorfoza odbywa się w komórkach przeznaczonych dla potomstwa: 1. Królowa – matka składa jajko; 2. Robotnica spija miód; 3. Inna robotnica karmi larwę miodem; 4 – 7. Larwy; 8 – 9. Poczwarki; 10 – 11. Dorosła pszczoła zaczyna wydostawać się z komórki. Królowa matka i trutnie W każdym gnieździe znajduje się tylko jedna królowa – matka i właśnie tylko ona, spośród wszystkich samic, może składać jaja. Życie królowej – matki trwa od trzech do nawet pięciu lat i cały ten okres spędza w gnieździe. Królowa odróżnia się od pozostałych pszczół przede wszystkim wielkością gdyż jest największa w całym gnieździe. W przeciwieństwie do robotnic królowa nie atakuje zwierząt i ludzi. Żądło jest używane przez nią tylko w przypadku walki z innymi matkami. Królowa potrafi złożyć nawet do 2000 tysięcy jaj dziennie. Trutnie to samce pszczół. Nie mają przydzielonej żadnej pracy, a także nie potrafią zdobywać pokarmu. Ich życie jest krótkie – trwa około 3 miesięcy w czasie których zajmują się zapładnianiem matki. Na pierwszy rzut oka wszystkie pszczoły wydają się być takie same jednak królowa – matka jest największa i ma długi, smukły odwłok. Robotnice są najmniejsze, a trutnie różnią się od królowej krótszym i bardziej zaokrąglonym odwłokiem. Królowa – matka otoczona jest zawsze przez robotnice, które nieustannie dotykają jej czułkami. W ten sposób skłaniają ją do wydzielania hormonów zwanych feromonami. Robotnice dotykają się również nawzajem, co pozwala wszystkim pszczołom w gnieździe utrzymywać pośredni kontakt z królową. Robotnice Najliczniejszą grupę w gnieździe stanowią robotnice, które nie mogą składać jaj gdyż są niepłodne. Podobnie jak matki, wykluwają się z zapłodnionych jaj, jednak ich larwy karmione są innym pokarmem i dlatego inaczej przebiega ich rozwój. Robotnice wykonują wszystkie zadania w gnieździe, które są potrzebne do przetrwania całej rodziny, dlatego też ich życie jest bardzo krótkie ( wiosną i latem – około pięć tygodni, jesienią i zimą – kilka miesięcy). Robotnice posiadają na swoich tylnych nogach rodzaj koszyczka, który pozwala im na przenoszenie zebranego z kwiatów pyłku. Nektar kwiatowy mogą gromadzić natomiast w wolu. W gnieździe robotnicy zajmują się wytwarzaniem miodu, który jest pożywieniem królowej, trutni oraz larw, a także produkują wosk, który służy im do budowy komórek gniazda. Robotnice wydzielają wosk z gruczołów woskowych. Służy on jako materiał do budowy komórek gniazda. Natomiast na tylnich nogach robotnice mają zagłębienie, w którym przechowują pyłek zebrany z kwiatów. Zagłębienie to nosi nazwę koszyczka pyłkowego. Robotnice wytwarzają miód z nektaru kwiatowego: 1. Przekazują sobie nawzajem zgromadzony w wolu nektar; 2 – 3. Wypełniają zapasami komórki miodu. Podział pracy W gnieździe pszczół panuje sprawiedliwy podział pracy. Robotnice wykonują różne zadania, zależnie od swojego wieku. Tuż po wyłonieniu się ze stadium poczwarki robotnica pełni rolę sprzątaczki. Czyści wówczas puste, przeznaczone do ponownego wykorzystania komórki. Po 3 – 10 dniach zostaje opiekunką i karmicielką larw. Wytwarza dla nich rodzaj „chleba”, potrzebny im do prawidłowego rozwoju. Później, gdy robotnica zaczyna wydzielać wosk, zajmuje się między innymi budową nowych komórek i naprawą starych. W gnieździe zawsze jest coś do zrobienia. Po kilku dniach tej pracy przechodzi do innych obowiązków. Magazynuje teraz nektar i pyłek kwiatowy przynoszony do gniazda przez inne robotnice . Zapasy te mają być pożywieniem na zimę. Oddzielna grupa strażniczek zajmuje się ochroną gniazda i czuwaniem , żeby do środka nie dostał się nikt nie powołany. Rolę zbieraczek pełnią najstarsze i najbardziej doświadczone robotnice, których wiek przekracza trzy tygodnie. Praca ich polega na zbieraniu nektaru i pyłku kwiatowego z dala od gniazda. Są to właśnie te pszczoły, które spotykamy na otwartych przestrzeniach, fruwające od jednego kwiatu do drugiego. Zbieraczki wracają do gniazda w pniu drzewa. W koszyczkach niosą pyłek, a w wolu nektar. Praca robotnic nie ma końca: 1. Doglądanie królowej – matki; 2. Czyszczenie komórek; 3. Wabienie trutnia; 4. Budowa komórek plastra; 5. Karmienie larw; 6. Usuwanie nadmiaru wosku z komórek plastra; 7. Chłodzenie zapasów miodu za pomocą skrzydeł; 8. Wypełnianie komórki miodem. Lot godowy Trutnie i młode matki wylęgają się późną wiosną. O tej porze roku następuje zmiana królowej w gnieździe. Dotychczasowa matka opuszcza gniazdo razem z grupą robotnic. Siada na gałęzi drzewa, a jej towarzyszki otaczają ją gęstym kłębem. W ten sposób tworzy się rój. Wkrótce potem z komórki w gnieździe wyłania się pierwsza młoda matka. Natychmiast rozpoczyna obchód gniazda w poszukiwaniu rywalek, zabijając je zanim jeszcze zdążą opuścić swoje komórki. Jeśli natknie się na inna, w pełni dojrzałą matkę, walczy z nią na śmierć i życie. Zwyciężczyni zaczyna swój lot godowy. Wzbija się bardzo wysoko, prowadząc za sobą sznur trutni zwabionych jej zapachem. Trutnie zapładniają matkę w locie, a kiedy usiłują się od niej odłączyć, odrywają sobie przy tym odwłoki i giną. Królowa – matka powraca do gniazda. Pozostałe trutnie żyją jeszcze jakiś czas, choć teraz są już zupełnie bezużyteczne. Z nadejściem zimy, kiedy zapasy pożywienia stają się cenne, robotnice wypędzają je z gniazda i nie pozwalają im wrócić. Trutnie nie potrafią same zdobyć pożywienia i w krótkim czasie giną. Lot godowy rozpoczyna się, gdy nowa matka opuści gniazdo razem z kilkoma trutniami. Zapładnia ją kilka samców, które giną usiłując odłączyć się od niej. Dotychczasowa matka opuszcza gniazdo razem z wieloma innymi pszczołami. Zatrzymują się one na gałęzi drzewa, tworząc zwarty kłąb, który nazywa się rojem. Pierwsza matka, która wyłoni się z komórki, obchodzi gniazdo i zabija wszystkie nienarodzone jeszcze rywalki. Spotkanie dwóch dojrzałych matek kończy się śmiertelną walką. Zwyciężczyni zostaje nową królową gniazda. Pszczeli labirynt Gniazdo pszczół zbudowane jest z ułożonych obok siebie woskowych płyt, połączonych wąskimi przejściami. Płyty te noszą nazwę plastrów. W każdym plastrze znajduje się wiele komórek. Są to sześcioboczne pomieszczenia, w których pszczoły przechowują pożywienie (pyłek i miód) i umieszczają swoje młode. Komórki budowane są w plastrze pod pewnym nachyleniem, żeby zabezpieczyć ich zawartość przed wypadnięciem. Komórki dla potomstwa znajdują się nie we wszystkich plastrach i nie wszystkie wyglądają tak samo. Największe z nich przeznaczone są dla przyszłych matek i mają okrągły kształt. Najwięcej jest w plastrze sześciobocznych komórek dla przyszłych robotnic. Pomieszczenia przyszłych samców są nieco większe, lecz mniej liczne. Pszczoły budujące plaster stanowią fascynujący widok. Wieszają się wtedy jedna na drugiej nogami i wydzielają małe płytki wosku, które rozmiękczają żuwaczkami. Potem z wosku formują komórki. Ulepiony już plaster wykańczają od góry do dołu. Komórki służące do przechowywania pyłku i miodu znajdują się w każdym plastrze. Komórki dla potomstwa umieszczone są tylko w niektórych. Komórki są lekko nachylone, żeby nie wypadał z nich pyłek czy miód. Komórki z bliska: 1. Komórki spichlerzowe; 2. Komórki dla trutni; 3. Komórki dla robotnic; 4 – 5. Komórki matek z zewnątrz i w środku; 6. Robotnice budujące plaster. Wrogowie w gnieździe Wiele zwierząt wykrada miód produkowany przez pszczoły. Pszczele gniazda stanowią pokusę nie tylko dla niedźwiedzi, lecz także dla owadów, takich jak osy. Mrówki czy chrząszcze. Ćma trupia główka to nocny motyl, który zakrada się po ciemku do gniazda pszczół i spija miód przechowywany w komórkach. Pszczoły muszą także bronić się przed gąsienicami niektórych motyli, które pożerają wosk, niszcząc w ten sposób plastry. Strażniczki gniazda walczą z intruzami za pomocą żądeł. Ciała pokonanych napastników wynoszone są na zewnątrz przez robotnice. Czasem, gdy martwy owad jest dla nich za ciężki, powlekają ciało specjalnym rodzajem żywicy, zabezpieczając je przed gniciem. Żywica ta nosi nazwę „propolis” i zbierana jest przez pszczoły z kory niektórych gatunków drzew. Kiedy pszczoła użądli innego owada, sama nie ponosi żadnego szwanku. Dlaczego zatem pszczoły giną po użądleniu człowieka? Skóra ssaków jest twardsza niż powłoka ciała owadów. Zadziory żądła zahaczają się w niej mocno i kiedy pszczoła usiłuje wyciągnąć ten swoisty harpun, odrywa sobie odwłok i ginie. Propolis to żywica zbierana przez pszczoły z kory drzew. Służy ona do zabezpieczania ciął martwych owadów, których nie da się usunąć z gniazda. 1. Ćma trupa główka wykrada miód z gniazda. Pszczoły atakują żądłami, a potem wynoszą martwe ciało na zewnątrz; 2. Również chrząszcze stanowią zagrożenie dla pszczelego gniazda; 3. Pszczoła unosi do góry odwłok wydzielając woń, która jest sygnałem ostrzegawczym dla jej towarzyszek. Problemy w życiu gniazda Oprócz naturalnych wrogów pszczoły mają w życiu wiele innych problemów. Zdarza się czasem, że kolonia traci swoją królową. Robotnice karmią wówczas jedną z larw, która ukończyła przynajmniej trzy dni specjalnym pokarmem nazywanym mleczkiem królewskim. Powiększają także jej komórkę, stwarzając warunki do wylęgu nowej królowej. Schronienie, które zapewnia pszczołom gniazdo, nie jest całkiem wystarczające. Wewnątrz musi panować stała temperatura, ponieważ mróz lub upał mogą łatwo zabić jego mieszkańców. Ale jak temu zaradzić? Zimą pszczoły tworzą zwarty kłąb wokół królowej i zaczynają „drżeć”, poruszając mięśniami ciała. Dzięki temu w gnieździe utrzymuje się ciepło. Latem pszczoły wprawiają w ruch swoje małe skrzydła, tworząc w ten sposób chłodny prąd powietrza. Duże zagrożenie dla gniazda stanowią pasożyty, które są nosicielami różnych chorób. Przykładem może być pasożyt o nazwie „varroa” , który żeruje na ciałach larw, poczwarek i dorosłych pszczół, prowadząc stopniowo do ich wycieńczenia. Zimą, podczas największego mrozu pszczoły tworzą kłąb wokół królowej, pozostawiając tylko korytarz wejściowy i wyjściowy. W samym środku temperatura wynosi około 35 stopni Celsjusza, a na obrzeżach tylko 8 lub mniej. Pszczoły stale zmieniają pozycję, przemieszczając się korytarzami z zimnego obrzeża do ciepłego środka. Wiosną pszczoły wachlują nieustannie skrzydłami, tworząc prąd świeżego powietrza. W najbardziej upalne dni chłodzą gniazdo przynoszoną z zewnątrz wodą. Tańce pszczół Pszczoły porozumiewają się między sobą w dziwny i zarazem fascynujący sposób. Nosi on nazwę pszczelego tańca. Jest to rodzaj języka, w którym owady przekazują sobie wiadomości o ważnych odkryciach, na przykład gdzie można znaleźć dużo nektaru albo gdzie jest dogodne miejsce do budowy gniazda. Ruchy „tańczącej” pszczoły stanowią wskazówki dla jej towarzyszek jak daleko i w jakim kierunku powinny lecieć. Tempo tańca wskazuje natomiast, ile pożywienia można w danym miejscu znaleźć. Pszczoły wykonują dwa rodzaje tańców. Taniec okrężny przekazuje informację, że miejsce występowania pokarmu znajduje się w promieniu 100 metrów od gniazda. Pszczoła porusza się wówczas po okręgu, czasem w lewo, czasem w prawo. Powtarza ten taniec kilka razy. Inne robotnice podążają za nią i dotykają ją czułkami. Taniec wywijany informuje, że cel znajduje się dalej niż 100 metrów od gniazda. W tym przypadku pszczoła wykonuje na powierzchni plastra figurę podobną do ósemki. Najpierw posuwa się przez chwilę po prostej, a potem zatacza po obu stronach półkole. Nakreślona przez nią linia prosta jest wskazaniem kierunku, a liczba powtórzeń tańca mówi o odległości do celu. Taniec okrężny mówi, że miejsce docelowe jest w pobliżu gniazda. Taniec wywijany wskazuje kierunek, w którym znajduje się cel. Za pomocą tańca wywijanego pszczoły zbieraczki informują inne robotnice, że nektar i pyłek znajdują się w dużej odległości od gniazda. Pszczoły i pyłek Kiedy pyłek z pręcika jednego kwiatu dostanie się do zalążni drugiego, powstają nasiona. Zjawisko to nazywamy zapyleniem. Pyłek przenoszony jest czasem przez wiatr, lecz niektóre rośliny potrzebują do zapylania pomocy zwierząt, zwłaszcza owadów. Pszczoły odgrywają w zapylaniu bardzo ważną rolę, ponieważ siadają na wielu kwiatach. Kiedy pszczoła ląduje w kielichu kwiatowym, jej ciało pokrywa się pyłkiem, który przenosi bezwiednie na inny kwiat. Pszczoły oddają wielkie usługi rolnikom. Wiele upraw, zwłaszcza drzewa owocowe, potrzebuje pomocy owadów w zapylaniu. Czasem w sadach umieszcza się ule, żeby ułatwić zapylanie i powiększyć zbiory owoców. Pyłek zebrany z jednego kwiatu roznoszony jest potem na inne. Pszczoły zbierają nektar kwiatowy za pomocą języczka. Nektar służy im do wyrobu miodu. Zbierają także pyłek gromadząc go w koszyczkach umieszczonych na swoich nogach. Pszczoły oddają ważną przysługę niektórym roślinom, zapładniając ich kwiaty przenoszonym bezwiednie pyłkiem. Pszczoły i miód Pszczoły lubią słodki pokarm i dlatego żywią się pyłkiem kwiatowym oraz miodem. Wyspecjalizowane robotnice zbierają nektar i pyłek, gromadząc jego ziarna w koszyczkach na swoich nogach. Matki i trutnie nie potrafią odżywiać się samodzielnie i muszą być karmione przez robotnice. Karmienia wymagają również larwy. Pszczoły karmicieli przygotowują pożywny pokarm zwany mleczkiem królewskim, przeznaczony dla rozwijających się larw matek. Larwy robotnic i trutni karmione są natomiast mieszaniną pyłku i miodu. W jaki sposób pszczoły wytwarzają miód? Przemiana nektaru w miód zaczyna się z chwilą, gdy pszczoły zbieraczki umieszczają nektar w swoim wolu. Potem w gnieździe przekazują go swoim towarzyszkom. Dzięki temu nektar łączy się z ich śliną, tracąc jednocześnie domieszkę wody i zamieniając się w miód. Robotnice wypełniają następnie komórki spichlerzowe plastra. Miód jest jeszcze bardzo rzadki, toteż chłodzą go skrzydłami, żeby stężał. Dojrzały miód zabezpieczają przed zepsuciem zasklepiając komórkę woskiem. Pręciki kwiatowe to drobne pałeczki wewnątrz kwiatu. Ich czubki są nabrzmiałe od pyłku. Pszczoły zbieraczki napełniają pyłkiem koszyczki na swoich tylnych nogach. Po powrocie do gniazda pszczoły przekazują sobie nawzajem przyniesiony nektar. W ten sposób łączy się on z ich śliną, traci domieszkę wody i zamienia się w miód. 1. Pszczoły napełniają miodem komórki plastra; 2. Przez kilka dni chłodzą miód skrzydłami, żeby zgęstniał; 3. Kiedy miód dojrzeje, zasklepiają komórki Wosiem. Sokół J. (tłum.), Fascynujący Świat Pszczoły, Wydawnictwo Podsiedlik – Raniowski i Spółka, Poznań, 1992 Jak mówi dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie Wojciech Fałkowski, to wyjątkowa i niecodzienna dla Zamku wystawa. – Możemy zobaczyć, że świat róży, świat łąki, świat pięknych kwiatów, ziół i traw jest czymś, co uzupełnia wielką sztukę w sposób perfekcyjny.
Przyszłe królowe – matki pszczele rozwijają się w matecznikach, które swoim kształtem przypominają wiszące nosy na plastrze. Maj i czerwiec to czas napotykania mateczników podczas przeglądów. Nie zawsze są to mateczniki rojowe. Możemy spotkać się także z ratunkowymi oraz cichej wymiany. Rozróżnianie mateczników to podstawowa wiedza pszczelarza. Poznaj przyczyny budowania mateczników, na podstawie czasu ich powstania oraz rozmieszczenia w gnieździe. Jak wygląda matecznik? Jak rozpoznać matecznik na ramce pszczelej? Matecznik powstaje na bazie powiększonej komórki pszczelej w tzw. miseczce matecznikowej, która wyraźnie wystaje na plastrze. Królowa składa w niej jajko, lub jest ono tam transportowane przez pszczoły. Następnie karmicielki zalewają miseczkę mleczkiem i wraz z upływem dni rozbudowują matecznik, który ostatecznie zwisając na plastrze, do złudzenia przypomina nos. W zależności od wielkości i rozmieszczenia na ramce oraz stanu rodziny możemy z łatwością rozróżnić mateczniki na rojowe, ratunkowe lub cichej wymiany. Najlepsze matki dojrzewają w matecznikach o długości 22mm – 26mm. Krótsze i dłuższe mateczniki należy 16 dniach od złożenia jaja, z matecznika wygryza się nieunasienniona matka pszczela. Za pomocą żuwaczek wygryza zasklep. Powstaje otwór niczym wieczko w konserwie. Dorodna matka pszczela powinna mieć długość około 20mm-25mm, szerokość 4,6mm – 5,2mm oraz wagę około 0,17g – 0,2g. Mateczniki rojowe występują najczęściej od końca kwietnia do początku lipca z naciskiem intensywności występowania na maj i czerwiec. Jest to charakterystyczny okres nastroju rojowego, który stanowi naturalny proces rozmnażania rodzin pszczelich poprzez wychów młodych matek. Przyczyny powstawania stanu rojowego i w konsekwencji mateczników rojowych: ciasnota w ulusłaba wentylacja ulastara matką, którą pszczoły chcą wymienićzałamanie pogodyNajczęstszą przyczyną stanu rojowego, na który pszczelarz nie ma wpływu, jest właśnie załamanie pogody. Z braku zajęcia i lotów po pożytki, pszczoły budują mateczniki rojowe i szykują się do podziału. Część pszczół wylatuje z ula wraz ze starą matką. Lokalizacja mateczników rojowych Mateczniki rojowe znajdziesz na: bokach ramek,rogach ramek,tuż nad dolną lub pod górną listewką podobnie do mateczników cichej wymiany, ale jest ich dużo więcej. Od kilku do kilkunastu na 1 ramce. Są dorodne i dobrze wykształcone i bardzo często schowane na plastrze. Z punktu widzenia pszczelarza jest to niekorzystny stan, spowodowany podziałem rodzin i mniejszym zbiorem miodu. Z tego powodu współcześni bartnicy nie dopuszczają do stanu rojowego. Mateczniki rojowe zrywam lub tworzę jest z nich odkład. Matki wygryzione z mateczników rojowych, to dorodne pełnowartościowe królowe. Część pszczelarzy ceni je za miodność i siłę rozwoju, pozostali dyskwalifikuję je z hodowli z powodu genetycznych tendencji do rojliwości. Mateczniki cichej wymiany. Najczęściej mamy do czynienia z 1 – 4 matecznikami cichej wymiany. Jest dorodny z dużą wolną przestrzenią pod sobą i dobrze widoczny na ramce. Zlokalizowany jest on na środku ramki z czerwiem, rzadziej ukryty przed matką w rogu ramki. Matka pszczela z matecznika cichej wymiany, jest najdorodniejsza i zadbana przez robotnice. Jeśli mamy do czynienia z wartościową rodziną, to taki matecznik i wykluta z niego królowa będzie bardzo dobra. W ostatnim sezonie tą metodą wyhodowałem kilkanaście dobrych matek, w rekordowej rodzinie, która zechciała wymienić 4 letnią królową. Przez cały sezon ramki z matecznikiem cichej wymiany poddawałem do nowych odkładów. Dopiero na początku lipca pozostawiłem rodzinie matecznik cichej wymiany, do wygryzienia się nowej królowej. Bardzo często podczas cichej wymiany do późnej jesieni w ulu pozostają 2 matki (matka i jej córka). Przed zimą rodzina pszczela przestaje doglądać starą matkę i pozostawia tylko młodą. Kiedy warto pozostawić mateczniki cichej wymiany? Istnieje rujkowe ryzyko pozwolenia rodzinie w maju na cichą wymianę. Dlatego z dobrej rodziny robię w takim wypadku odkład z ramką matecznikową. Natomiast w średniej rodzinie oczywiście kasuję matecznik i poddaję nową matkę w zależności od terminu głównych pożytków. Poza opisanym przypadkiem wymiany starej matki, pszczoły budują matecznik cichej wymiany, chcąc ze znanych tylko sobie powodów, wymienić dotychczasową matkę. Jest to znak dla pszczelarza, że obecna matka nie jest pełnowartościowa. Należy pozwolić pszczołom wymienić matkę lub usunąć stare i po zerwaniu ostatniego matecznika poddać matkę należy pozwalać na wymianę matki z cichej wymiany pod koniec lata, wczesną jesienią i zrywać takie mateczniki. O tej porze roku może brakować trutni do zapłodnienia. a rodziny pszczele muszą iść do zimy z czerwiącą matką. Mateczniki ratunkowe. Zlokalizowane są w większych ilościach od kilku do kilkunastu sztuk na plastrze w górnej części czerwiu. Mateczniki ratunkowe zakładane są na larwach różnego wieku, dlatego są niewartościowe. Są krótsze od pozostałych mateczników, ponieważ ich spora część wrasta w plaster. Pszczoły budują je w komórkach plastra na najmłodszych larwach, zamiast w miseczkach matecznikowych. Pszczoły budują te mateczniki, ponieważ straciły swoją matkę i za wszelką cenę ratują się, tworząc nową. Najczęstszą przyczyną jest uszkodzenie lub zgniecenie matki przez pszczelarza podczas przeglądu. Mateczniki ratunkowe powstają od marca do października. Wczesną wiosną oraz późną jesienią łączy się rodziny, które straciły matki. Występuje wówczas brak trutni zdolnych do unasiennienia matek. Pszczoły, które zorientują się o braku lub uszkodzeniu matki, budują mateczniki na kilkudniowych larwach – karmionych intensywnie mleczkiem pszczelim. Z matecznika ratunkowego otrzymamy matkę, która najczęściej będzie mniejszych rozmiarów z mniejszą ilością rurek jajnikowych w jajnikach. W efekcie mogłaby czerwić gorzej od wyselekcjonowanej matki. Z tego powodu pszczelarze nie dopuszczają do wyhodowania matki w ten najłatwiejszy sposób. Zobacz także zalecenie pszczelarskie na to najpiękniejszy okres w roku, gdy wszystko kwitnie i pszczoły rozwijają się dynamicznie. Maj to czas intensywnych prac pasiecznych, od których zależą wyniki całego sezonu. Poszerzamy gniazda, hodujemy matki, dodajemy nadstawki i przede wszystkim walczymy z nastrojem rojowym poprzez odkłady. Przeprowadzamy pierwsze w roku miodobranie. Zobacz jaka jest pogoda i długość dnia w maju oraz co kwitnie w maju. Sprawdź co należy robić w pasiece w MAJU. Maj w Pasiece Miodowe Wzgórze Podsumowanie. Warto nauczyć się rozróżniać mateczniki. Pojawienie się mateczników w rodzinie jest ważną informacją o stanie rodziny pszczelej. Może świadczyć o: stanie rojowymsłabym czerwieniu nowej matkinieakceptowaniem nowej matki przez stare pszczołybraku królowej Zanim podejmiemy działanie, powinniśmy sięgnąć do notatek, sprawdzić ilość i rozmieszczenie mateczników oraz fakt istnienia jajeczek lub niezasklepionych larw. Pochopne usunięcie matecznika i nie poddanie nowej matki pszczelej, może doprowadzić do utraty rodziny. Pszczoły dają nam różne sygnały. Jeśli np będziemy usuwać mateczniki rojowe, a przy następnym przeglądzie powstaną mateczniki ratunkowe, będzie to świadczyć o np. braku matki lub przegapionym wyjściu roju. W obu przypadkach nie będzie także świeżych jajeczek. Jeśli chcemy wychować przyszłą królową, warto pozostawić w ulu 2 wyselekcjonowane mateczniki, z których 1 będzie zapasowy na wypadek problemów z głównym matecznikiem. Uwaga. W 11 i 12, a nawet 13 dniu liczonym od złożenia przez matkę jajka występuje zjawisko histolizy. W tym okresie uważam na mateczniki, ponieważ są bardzo wrażliwe na wstrząsy i mogą zostać uszkodzone. Dlatego nie zaleca się w 11,12 oraz 13 dniu zaglądać do ula, ani przenosić ramek z matecznikiem. Wychowując matki z matecznika, mając na uwadze ryzyko nieunasiennienia się lub brak powrotu z lotu godowego, warto mieć zapasowe matki w celu szybkiego poddania. Jest to szczególnie ważne w przypadku rodziny, z której w sezonie liczymy na odbiór miodu lub w lipcu, czyli na początku pszczelarskiego roku, gdy rodzina w sile ma iść do zimowli.
2022-03-09 - Odkryj należącą do użytkownika Nathalie9080 tablicę „Chloè/ Królowa Pszczół” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat królowe, biedronka, vogue. Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych (Apidae). W Polsce możemy spotkać najczęściej pszczołę miodną, choć sporo jest także innych gatunków tego pożytecznego owada. Często jest mylona z osą, w związku z czym bywa traktowana jak uciążliwa i denerwująca. Pszczoły są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu, dają miód i zapylają rośliny. Co warto wiedzieć na ich temat, czy są niebezpieczne i jak postąpić w przypadku użądlenia? spis treści 1. Co to jest pszczoła? Praca pszczół w ulu Zdolności komunikacyjne pszczół Temperatura ciała pszczół Żądło pszczoły 2. Gatunki pszczół Pszczoła miodna Pszczoła olbrzymia Pszczoła karłowata 3. Królowa pszczół Nowa królowa pszczół Śmierć królowej pszczół 4. Miód pszczeli 5. Użądlenie przez pszczołę Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Usunięcie żądła pszczoły 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej 7. Czym różni się pszczoła od osy? rozwiń Zobacz film: "Pogrzeb pszczoły? Wytłumaczenie jest trochę bardziej prozaiczne" 1. Co to jest pszczoła? Pszczoła to owad z rodziny pszczołowatych (Apidae), który powstał z form, żywiących się pokarmem zwierzęcym. Obecnie wszystkie pszczoły jedzą pokarm roślinny, źródłem białka jest pyłek, a węglowodanów - nektar. Patrząc powierzchownie działania pszczół są niezorganizowane i chaotyczne, jednakże tak naprawdę żyją one w świetnie zorganizowanym społeczeństwie, które rządzi się swoimi prawami, mają swoje reguły i określone schematy. Praca pszczół w ulu Pszczoły miodne dzielą swoją pracę ze względu na na wiek: jedno-dwudniowe pszczoły głównie czyszczą plastry, w których się urodziły oraz zapewniają ciepło swemu potomstwu, pszczoły trzy-pięciodniowe karmią starsze larwy, pszczoły żyjące od sześciu do jedenastu dni karmią najmłodsze larwy, pszczoły dwunasto-siedemnastodniowe zajmują się produkcją wosku, przynoszą pożywienie i budują plastry, pszczoły mające od osiemnastu do dwudziestu jeden dni chronią wejścia do ula, pełnią wartę, najstarsze pszczoły, żyjące od 22 dni do swojej śmierci (zwykle umierają około 40-45 dnia życia) latają, zbierając nektar, wodę, pyłki oraz inne niezbędne produkty. Zdolności komunikacyjne pszczół Co ciekawe, naukowcy doszli do intersujących wniosków analizując specyficzny taniec pszczół - w taki własnie sposób te pożyteczne owady komunikują się ze sobą w codziennych sprawach, dotyczących pożywienia i gniazda. Przeprowadzony został eksperyment, podczas którego źródło pożywienia znajdowało się tylko w jednym miejscu, daleko za górą. Pszczoły nie miały możliwości pokonać tej odległości, jednak podczas komunikacji w sprawie jedzenia, przekazywały sobie informację, że jest ono właśnie za górą, pokazując sobie kąt, jakiego trzeba użyć, aby do niego dotrzeć. Następne badania wykazały, że owady te podczas poszukiwań jedzenia potrafią wziąć pod uwagę okrągły kształt planety i uwzględnić go w swoim tańcu. Ponadto posiadając wiedzę o potrzebnych kątach, komunikują sobie nawzajem informacje, jak w daleko w określonym kierunku będą musiały się udać. Temperatura ciała pszczół Pszczoła jest owadem zimnokrwistym, jednak w odróżnieniu od innych zwierząt posiada zdolność do wytwarzania ciepła przez wibrację swojego ciała. Temperatura latającej pszczoły wynosi około 55 stopni Celsjusza, jednak gdy zmoknie w zimnym deszczu może stracić możliwość latania. W normalnych warunkach pszczoła utrzymuje temperaturę na poziomie 36 stopni. Żądło pszczoły U samic modyfikacji uległy narządy rozrodcze, w wyniku której powstało żądło jako narząd obronny. Jest zlokalizowane na końcu odwłoka i może w przypadku zagrożenia zostać wprowadzone do ciała innego zwierzęcia lub człowieka. Żądło to jest zakończone haczykami, po ukąszeniu wbijają się one w skórę, w skutek czego pszczoła ma trudności, aby je wyciągnąć. O ile po użądleniu bezkręgowca o miękkim ciele pszczoła nie odczuje żadnych skutków ubocznych, o tyle użądlenie większego zwierzęcia zwykle kończy się dla pszczoły śmiercią - nie mogąc wyciągnąć żądła ginie, rozrywając swoje narządy wewnętrzne. 2. Gatunki pszczół Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych. Unosi się w powietrzu dzięki swoim skrzydłom, zbudowanym z przezroczystej błonki. W naszym kraju możemy spotkać prawie pięćset gatunków tych owadów. Najbardziej pożyteczna jest pszczoła miodna, żyjąca wraz z innymi w tzw. rojach. W jednym roju może znajdować nawet do 100 tysięcy pszczół. W każdym z nich żyją tysiące robotnic, setki trutni oraz jedna królowa. Każda pszczoła należąca do plemienia Apini wytwarza miód. Najbardziej ekspansywnym i jednocześnie najbardziej znanym jest pszczoła miodna, która żyje w Europie, gdzie została udomowiona, jak również w Ameryce, Afryce, Nowej Zelandii i Australii. Inne gatunki pszczół, na przykład pszczoła karłowa lub pszczoła olbrzymia żyją na dziko w Azji, Ameryce Południowej oraz Afryce. Pszczoła miodna Jeden z najlepiej znanych owadów, pzechnie uważana za zwierzę domowe. Wraz z innymi osobnikami tego gatunku tworzy społeczeństwo - w jednym gnieździe może ich żyć nawet 80 tysięcy, gdzie każdy pełni swoją rolę i ma zadania do wykonania. Na czele roju stoi zawsze królowa, która składa jaja. Często nazywana jest matką, gdyż tylko ona składa jaja w konkretnej społeczności. Ta, która ma zostać w przyszłości królową, dłużej jest karmiona mleczkiem niż inne osobniki. Razem z królową żyją także trutnie, wylęgające się z niezapłodnionych jaj - pełnią funkcję prokreacyjną. Najliczniejszą grupę stanowią robotnice samice, nie posiadające zdolności rozrodu. Ich główne zadania to czyszczenie ula, zbieranie pyłku. Możemy dostrzec różnice w wyglądzie poszczególnych pszczół - inaczej wygląda robotnica, inaczej truteń, a jeszcze inaczej królowa. Ta ostatnia jest największa, posiada długość 17-20 milimetrów, po środku plasują się trutnie - 14 do 16 milimetrów. Najmniejsze są robotnice, osiągające 13 do 15 milimetrów długości. Ciało każdej pszczoły pokryte jest drobnymi włoskami. Na tylnych odnóżach posiada koszyczek, do którego zaczesywany jest zbierany przez nią pyłek. Aparat gębowy gryząco-liżący umożliwia pszczole zbieranie nektaru. Pszczoła miodna jest rozprzestrzeniona na całym świecie, jednak większość jej populacji obecnie jest hodowana przez ludzi. Pszczoły zapylają owadopylne rośliny, dzięki czemu powstają owoce i kwiaty. Pszczoła olbrzymia Odmiana ta występuje w południowej oraz południowo-wschodniej Azji. Królowa tego gatunku ma około 23 milimetry długości, trutnie mniej więcej 17 milimetrów a robotnice około 19 milimetrów. Wyglądem różni się od znanej nam dobrze pszczoły miodnej. Błony w skrzydłach pszczoły olbrzymiej są ciemniejsze, gładsze, mniej krępe, również paski na ich ciałach mają inny układ. Pszczoły tego gatunku atakują zwykle całym rojem, mogą gonić napastnika nawet przez wiele kilometrów. W ich woreczkach jadowych jest więcej jadu niż u pszczoły miodnej. Pszczoła olbrzymia produkuje czarny miód. Pszczoła karłowata Pszczoła karłowata występuje w południowej Azji, w strefie klimatu tropikalnego. Robotnica tego gatunku posiada jaskrawe ubarwienie. W niewielkim stopniu jest udomowiona. Pszczoły karłowate różnią się wielkością, która jest zmienna w zależności od położenia geograficznego - osobniki żyjące na północy są większe od pszczół karłowatych z południa. Pszczoła karłowata jest z natury bojaźliwa i łagodna, lata bardzo szybko, na niewielkie jednak odległości, gdy atakuje wydaje charakterystyczne dźwięki. Gniazdo tej pszczoły można spotkać w zaroślach lub na konarach drzew, w przytwierdzonym plastrze o powierzchni około 5 dm. W głównej części plastra znajdują się komórki pszczele, u dołu trutowe. Miód tych pszczół jest gromadzony w głęboko położonych komórkach dobrze rozbudowanej części plastra, znajdującej się u góry. 3. Królowa pszczół Larwa pszczelej królowej jest identyczna jak larwa robotnicy. Kod genetyczny jest również taki sam jak u robotnic. Tym co ją odróżnia od innych pszczół jest wychowanie. Larwa pszczoły królowej rozwija się w mateczniku, w którym stopniowo przepoczwarza się w dorosłą królową, jest karmiona specjalnym mleczkiem. Początkowo jajeczko złożone na dnie komórki przemienia się w larwę w ciągu trzech dni. Przy odpowiedniej temperaturze - około 34,5 do 35 stopni stadium poczwarki trwa osiem dni. Królowa, rozwijająca się specjalnej komórce o kształcie sopla, przeistacza się w dorosłą matkę, która przegryza woskowy zasklep i przedostaje się na zewnątrz kokonu. Nowa królowa pszczół Jeśli rój staje się zbyt zatłoczony, pszczoły podejmują działania, aby stworzyć nową królową. Wygląda to następująco: pierwszym etapem jest budowa nowych 20 komórek, obecna królowa w każdej komórce składa jaja, jedna z młodych pszczół karmi młodą larwę specjalnym mleczkiem, a także powiększa komórkę do osiągnięcia średnicy 25 milimetrów, po dziewięciu dniach od połogu, pierwsza komórka matki uszczelniana jest woskiem, duży rój opuszcza ul prowadzony przez stare pszczoły, poprzednia królowa głoduje, dzięki czemu jest lżejsza i zdolna do lotu, po upływie 8 dni poprzednia królowa zostawia swoją komórkę oraz wybiera sobie mały rój, bądź opuszcza ul, aby założyć swój własny, może też potencjalne królowe zabić poprzez zaklejenie ich woskiem i pozostać jedyną królową, w kolejnym etapie młoda królowa pszczół lata w otoczeniu i zdobywa orientację, młoda królowa wykonuje kilka godowych lotów, wybierając z pośród 20 trutni, którzy zaraz po godach umrą, po trzech dniach zapłodniona królowa składa jaja (około 2000 na dzień), z niezapłodnionych powstają trutnie, z zapłodnionych zaś robotnice, królowa przynajmniej rok pozostaje z kolonią, nim będzie na tyle dojrzała, aby założyć własną, może przeżyć nawet do pięciu lat. Śmierć królowej pszczół Pszczoły potrafią przewidzieć, kiedy ich królowa umrze, gdyż przestają wtedy odczuwać jej feromony. Jeśli jej śmierć jest przedwczesna, robotnice robią wszystko, aby powstała nowa królowa z istniejących juz larw. Królowa może powstać z larwy nie starszej niż 3 dni. Zmiana królowej wpływa na sposób zachowania oraz osobowości pszczelej kolonii. Hodowcy pszczół korzystają z tego, aby mieć kontrolę nad nadmierną rojliwością bądź agresywnością pszczół. 4. Miód pszczeli Pszczoły miodne żywią się pyłkiem kwiatów oraz nektarem, które zbieraje. Posiadają specjalne koszyczki, służące do przenoszenia i przechowywania pyłku. W taki sposób zapylają rośliny owadopylne, jak na przykład owocowe drzewka. Aby uzyskać nektar na jeden kilogram miodu około 4 miliony kwiatów musi zostać przez nie odwiedzone. Miód powstaje w wyniku zbierania nektaru z kwiatów i łączenia go ze śliną, a dokładniej z jej enzymami. Następnie przechowują go w sześciokątnych plastrach z wosku, aż zawartość wody w nich spadnie poniżej 17%. Gdy nektar osiągnie odpowiednie wskaźniki robotnice zabezpieczają go, aby można było z niego skorzystać, na przykład w zimie. Pszczoły miodne odgrywają ogromna rolę w zapylaniu, ze względu na liczność ich rojów. Cecha charakterystyczną dla nich jest tzw. wierność kwiatowa, która polega na skupianiu się na zapyleniu wybranego obszaru, np. sadów owocowych, gryki, malin, pól rzepakowych. Pszczoły miodne oprócz miodu wytwarzają też wosk, propolis, mleczko pszczele i pyłek kwiatowy. Wszystkie te substancje posiadają właściwości lecznicze i są wykorzystwane przez ludzi. 5. Użądlenie przez pszczołę Pszczoły są z natury spokojne, jednak gdy zostaną rozdrażnione mogą przypuścić atak, żądląc napastnika. Samice na końcu odwłoku posiadają żądło, którego używają głównie do walki z innymi pszczołami. Istnieje odmiana afrykańska pszczoły miodnej, która jest bardzo agresywna i nie bez powodu jest nazywana pszczelim zabójcą. Samo przebywanie w otoczeniu gniazda może być powodem do ataku. Pszczeli jad nie jest niebezpieczny dla zdrowych osób, użądlenie powoduje tylko obrzęk, jednak może stanowić zagrożenie życia i zdrowia dla osób uczulonych na pszczeli jad. W takiej sytuacji może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. U zdrowych osób zaś zagrożeniem dla życia może być około sto użądleń pszczół. Użądlenie może też być niebezpieczne dla zdrowych osób, jeśli pszczoła użądli w okolice gardła, szyi, nosa lub jamy ustnej, jest to wskazanie do wezwania pogotowia. Obrzęk, który pojawi się po użądleniu, może znacznie utrudnić oddychanie. Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Jak wyżej wspomniano, użądlenie pszczoły może spowodować gwałtowną reakcję alergiczną, która pojawia się po użądleniu uczulonej na jad pszczeli osoby. Wstrząs taki jest bezpośrednim zagrożeniem życia, w takiej sytuacji powinno się jak najszybciej podać poszkodowanemu zastrzyk z adrenaliny. Jeśli posiadamy wiedzę, że jesteśmy uczuleni warto nosić zawsze ze sobą ampułkostrzykawkę z tym lekiem. Jeśli nie posiadamy adrenaliny, powinniśmy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe. Usunięcie żądła pszczoły Po użądleniu powinniśmy bez zwłoki usunąć żądło, lecz należy to zrobić podważając je, a nie ściskając (na przykład pęsetą) - moglibyśmy wtedy wycisnąć jad, znajdujący się w jadowym woreczku. Powinniśmy obserwować użądloną osobę przez pewien okres, nawet gdy nie jest uczulona, a gdyby pojawiła się duszność lub wysypka - od razu zgłaszać się na pogotowie. Ból i obrzęk po użądleniu można łagodzić, przykładając w to miejsce lód, kawałek cebuli lub okłady z sody oczyszczonej. 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej Populacja pszczoły miodnej w ostatnich latach znacząco się zmniejszyła. Syndrom ten ma swoją nazwę - CCD (ang. Colony Collapse Disorder). Objawia się on masowym wymieraniem pszczół lotnych, co skutkuje wyginięciem calych rodzin pszczelich. Wśród przyczyn CCD może wymienić: globalne ocieplenie, wzrost urbanizacji, pasożyty, spadek odporności pszczół, duża ilość stosowanych pestycydów podczas kwitnięcia roślin, zwiększona rezygnacja hodowców w prowadzeniu uli, wirus izraelskiego paraliżu pszczół. Śledząc ostatnie badania, jeśli obecne tendencje utrzymają się pszczoła może całkiem wyginąć do 2035 roku. Ostatnimi czasy zwiększone wymieranie populacji pszczół zauważono w Europie Zachodniej oraz w USA, jedna były takie sygnały już wcześniej - pierwsze wzmianki na ten temat pojawiały się w latach 90. XX wieku. Nie do końca jednak znana była przyczyna tego zjawiska, tłumaczono je "tajemniczą chorobą", lub "chorobą, która powoduje znikanie". Do 2007 roku komercyjni pszczelarze informowali o wielkich stratach wśród pszczół - 30 do 90% populacji. Oprócz USA, zjawisko to zostało odnotowane w Europie, gdzie w 2010 roku zauważono spadek populacji pszczół na poziomie 50%. Zjawisko to niesie za sobą poważne konsekwencje, głównie są to straty w produkcji owoców, warzyw i roślin oleistych. Jako skutek wymierania pszczół można wymienić też nagły spadek liczby owadów, które wytwarzają miód, oraz brak warunków na reprodukcję gatunków roślin żyjących dziko. Pozytywne jest to, że coraz częściej widzimy, jak ważne są pszczoły dla naszego życia. Ostatnimi czasy powstał nowy trend - miejskie pszczelarstwo. Polega on na tym, że w centrum dużych miast stawiane są ule, które pojawiają się na dachach różnych budynków, np. hoteli, instytucji rządowych czy teatrów. 7. Czym różni się pszczoła od osy? Pszczoła i osa, choć wizualnie dość podobne, różnią się znacznie od siebie. Ciało pszczoły jest krępe oraz pokryte gęsto żółtymi włosami (zależnie od gatunku, pokrywają cale ciało lub jego część). Pszczoła jest też ciemniejsza od osy, ma mniej zauważalne zwężenie między odwłokiem, a tułowiem. Osa jest smuklejsza, dłuższa (do 25 milimetrów) i dużo mniej owłosiona. Osa nie jest wyposażona w specjalny koszyczek, który posiada pszczoła miodna, ponieważ nie zbiera pyłków i nektaru, a także nie produkuje miodu. Osa, w odróżnieniu od pszczoły, żywi się oprócz pokarmu roślinnego również zwierzęcym, dlatego bardzo często możemy spotkać ją w pobliżu słodyczy, słodkich napojów i ciastek. Pszczoły mają spokojną naturę, dopiero po rozdrażnieniu mogą zaatakować, natomiast osy są dużo bardziej agresywne i mogą użądlić bez żadnego powodu. Przeciwnie do pszczoły, osa może zaatakować wielokrotnie, ponieważ jej żądło jest gładkie i bez problemu może je wyjąć, nie uszkadzając przy tym swojego organizmu. Pszczoła swoje gniazdo buduje zwykle nad ziemią, na drzewie, osy zaś na ziemi lub pod nią. Pszczoły zawsze żyją razem, w grupie, osy zaś czasem samotnie. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Życie pszczół – Królowa i jej robotnice | Bajka dla przedszkolaka. Film edukacyjny, który opowiada o życiu pszczół i o tym jak ważne jest ich znaczenie w ekosystemie. Pszczelarze budują ule aby pszczoły mogły w nich mieszkać. W ulu każda pszczoła ma swoje zadanie. Królowa składa jaja a robotnice pełnią rolę zbieraczek "(...) nasze refleksje, nasze uporczywe poszukiwanie celu, nasze nadzieje i nasz podziw- to jedynie wysiłek, jaki czynimy, tkwiąc w głębinach niepoznawalności, to dotykanie jednej po drugiej zjawy niepojętej, to łoskot kamienia w przepaści, który nam uświadamia najwyższy osiągalny stopień naszej egzystencji osobniczej, jaki jest dla nas możliwy tejże samej niezbadanej powierzchni życia (...)" "Życie pszczół" Maurice Maeterlinck Wydawnictwo MG Data wydania 30/08/2017 Liczba stron 475 "Życie pszczół" jest książką wypełnioną od początku do końca wiedzą. Autor w ciekawy sposób przedstawia jak wygląda tytułowe życie pszczół. Znalazłam w tej pozycji odpowiedzi na nurtujące mnie pytania i dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, na które nigdy nie zwracałam większej uwagi. Dodatkowo, w książce jest mnóstwo pięknych ilustracji, które pomagają zobrazować sobie to co autor w danej chwili pragnie nam przekazać. Nie spodziewałam się, że życie pszczół może być tak ciekawe. Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę, bo dowiedziałam się kilku naprawdę ciekawych rzeczy. Wiedziałam, że pszczoły są ważne i wykonują kawał dobrej roboty, ale nie wiedziałam, że aż tak dobrej. Nie zdawałam sobie również sprawy, z tego jak bardzo są one nam potrzebne. Wiedzieliście, że królowa jest jedyną rodzicielką całego swego rodu i posiada organy obu płci? Wiedzieliście, że jest około czterech tysięcy pięciuset odmian dzikich pszczół? A wiedzieliście, że gdyby pszczoły nie zapylały kwiatów, to w przybliżeniu znikłoby z powierzchni ziemi w krótkim czasie sto tysięcy odmian różnych drzew i roślin? Nie? No właśnie ja też nie, dopóki nie sięgnęłam po tę książkę. Poznałam również wszystkie epizody życia pszczół- tworzenie się roju, wyrajanie się, organizacja nowego państwa, narodziny, pasma walk i lot miłosny młodych królowych, mord trutniów i powrót do snu zimowego. Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po tę pozycję to dowiecie się za pomocą czego wydobywa się miód, czego musi wyrzec się pszczoła w zamian za osiągnięcie dobrobytu, bezpieczeństwa, doskonałości architektonicznej, ekonomicznej i politycznej ula. Dowiecie się również co robią robotnice by ocalić królową w sytuacjach kryzysowych np. gdy ul spadnie lub zostanie przewrócony, jak pszczoły odnajdują swoje mieszkanie, w jaki sposób odbywa się zapłodnienie królowej, jak zachowują się trutnie w ulu i jak pszczoły szykują się do snu zimowego. Odpowiedzi na te wszystkie i dziesiątki innych pytań znajdziecie w "Życiu pszczół". Styl autora jest cudowny, nie można mu nic zarzucić. Pisze pięknym, plastycznym, przejrzystym i poprawnym językiem. Tę pozycję czytałam dosyć długo i równolegle z innymi książkami. Z dwóch powodów- po pierwsze styl autora, mimo że jest piękny i przyjemny to różni się bardzo od książek, które czytam na co dzień. Po drugie "Życie pszczół" jest wypełnione wiedzą i nie potrafiłam przeczytać zbyt wiele "za jednym zamachem". Jednak wyżej wspomniane "powody" przez które czytałam książkę dłużej niż pozostałe, w żaden sposób niczego nie ujmują tej pozycji. Nie mogę przejść obojętnie obok wydania tej książki. Wydawnictwo kolejny raz udowodniło, że każda książka przez nich wydawana jest na najwyższym poziomie. Treść, papier, okładka i wykonanie zawsze są wysokiej jakości, przez co ich książki czyta się z największą przyjemnością. W ostatnim dziale "posłowie" napisane jest, że Maurice Maeterlinck w niezwykły sposób łączy ze sobą świat rzemiosła pszczelarskiego, nauki, filozofii, poezji i świetnej prozy. (...) czas spędzony przy lekturze "Życia pszczół" ukaże nam w skali 1:1 piękny i inspirujący świat pełen pasji. (...) dzieło Maeterlincka polecam zarówno specjalistom, jak również osobom, które nigdy wcześniej specjalnie nie interesowały się pszczołami. Sama lepiej bym tego nie ujęła. Myślę, że jest to świetne podsumowanie tej niesamowitej książki. Czytaliście "Życie pszczół"? Lubicie miód? Powiem wam w tajemnicy, że nie wyobrażam sobie jesieni bez kubka herbaty z imbirem, cytryną i oczywiście miodem. Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG. Na pasiece nie zawsze jest ład i porządek - czasem robi się duże zamieszanie. Jak znaleźć matkę pszczelą? Matka pszczela bardzo często potrafi tak się schowa Pszczoła, osa, szerszeń, trzmiel - podobnych do siebie owadów jest całe mnóstwo. Czy któregoś z nich należy się obawiać? Jak wygląda osa, a jak pszczoła? Czy szerszenie są bardzo groźne i jak rozpoznać trzmiela? Naucz się rozpoznawać różnice! Spis treściPszczołaOsaTrzmielSzerszeń Pszczoła, osa, szerszeń, trzmiel - choć na pierwszy rzut oka wyglądają podobnie, różnią się wielkością, zachowaniem, sposobami budowania gniazda czy tym... jak bardzo ich użądlenie jest groźne dla człowieka. Warto wiedzieć, że w przypadku każdego z tych owadów żądlą jedynie samice. Autor: Pierwsza pomoc w użądleniach i ukąszeniach Pszczoła Wygląd pszczoły Pszczoła jest najmniejszym z wymienionych owadów. Długość ciała robotnic (to z nimi w ogromnej większości przypadków mamy do czynienia) wynosi około 15 mm. Wyjątek stanowią królowe, osiągające nawet do 25 mm długości. Pszczoły mają tułów gęsto pokryty włoskami (i to ją odróżnia od gładkiej osy). Ich ciało jest krępe, bez wyraźnego zwężenia w talii. Pszczeli kolor można nazwać "niewyraźnym", brunatnym, rudym i ciemnym. Użądlenie pszczoły Słynny amerykański twórca thrillerów Stephen King nazwał pszczoły owadami spokojnymi, a osy – szaleńcami. Wszystko dlatego, że pszczoła żądli tylko zaatakowana. Używa do tego specjalnych haczyków, znajdujących się w żądle. Jego wybicie z ciała człowieka wiąże się dla niej z dużym wysiłkiem, który przypłaca życiem. Użądlenie pszczoły jest mniej bolesne niż osy, trzmiela i szerszenia. Zachowanie pszczoły Pszczoła atakuje tylko w ostateczności, w samoobronie. Jest to związane głównie z tym, że, jak wspomniano wyżej, atak pszczoły na człowieka jest jej pierwszym i zarazem ostatnim. Owady te po użądleniu gubią żądło wraz z fragmentem odwłoku i ostatecznie giną. Gniazdo pszczoły Pszczoły, podobnie jak trzmiele, zamieszkują najczęściej w dziuplach, przy ziemi, natomiast pszczoły hodowlane mieszkają w ulach. Pszczele gniazda wytwarzane są z wosku na kształt piastrów z komórkami. Głębokość jednej komórki wynosi średnio 10-13 mm. Autor: Pszczoła ma owłosiony, krępy tułów i "niewyraźne" ubarwienie. Spis treści: Osa Wygląd osy Użądlenie osy Zachowanie osy Gniazdo osy Osa Wygląd osy Osa może osiągać 15-18 mm długości. Na pierwszy rzut oka, biorąc pod uwagę właśnie długość, nie jest więc łatwo odróżnić ją od pszczoły. Na szczęście są inne szczegóły. Przede wszystkim, ubarwienie osy jest bardzo wyraźne – żółto-czarne. To żywe i wyróżniające się kolory, inaczej niż w przypadku pszczół, które są bardziej rudawe, brunatne. Co więcej, tułów osy jest nieowłosiony i zwężony pośrodku – stąd mowa o "talii osy". Z kolei również podobny do osy pod względem długości trzmiel jest od niej zdecydowanie szerszy, przypomina owłosioną kulkę. Natomiast szerszenie są od os zdecydowanie większe. Użądlenie osy W odróżnieniu od pszczół, które ludzkiego towarzystwa specjalnie nie szukają, osy mniej się nas boją i wykazują agresywność także wtedy, gdy nie czują się zaatakowane. Nie muszą się bowiem "martwić", że to ostatnie użądlenie w ich życiu. Bliskie spotkanie z osą jest bardziej bolesne niż z pszczołą, osa bez problemu wyciąga żądło z ciała i nie wstrzykuje całego jadu od razu. Zachowanie osy Osy są agresywne i atakują bez powodu – to zachowanie upodabnia je do szerszeni, a różni nie tylko od pszczół, ale także od trzmieli, w których naturze nie leży szukanie zwady z człowiekiem. Gniazdo osy Gniazda os najczęściej zlokalizowane są na drzewach, w dziuplach i poddaszach. Są wytwarzane z masy papierowej własnej produkcji, ich wielkość wynosi średnio 20-30 cm. Autor: Osa ma wcięcie w talii (stąd "talia osy") i wyraźne żółto-czarne ubarwienie. Spis treści: Trzmiel Wygląd trzmiela Użądlenie trzmiela Zachowanie trzmiela Gniazdo trzmiela Trzmiel Wygląd trzmiela Trzmiel może osiągać długość ciała do 30 mm. Jest gęsto owłosiony, bardziej od pszczoły - kształtem przypomina kulkę. Ma też grubsze odnóża. Na czarnym odwłoku pasy przeważają w odcieniach ciemnej żółci, pomarańczowego i brunatnego. Użądlenie trzmiela Użądlenia trzmieli są bolesne, ale zdarzają się znacznie rzadziej niż użądlenia innych przedstawicieli pszczół lub os. Jad trzmieli zawiera mniej substancji uczulających niż np. jad pszczół. Zachowanie trzmiela Trzmiele są najłagodniejsze ze wszystkich czterech owadów. Podobnie jak pszczoły atakują tylko w ostateczności, w samoobronie. Gniazdo trzmiela Trzmiele można spotkać najczęściej w dziuplach, przy ziemi. Te hodowlane mieszkają w ulach. Autor: O trzmielu mówi się, że to "puchata kulka". Spis treści: Szerszeń Wygląd szerszenia Użądlenie szerszenia Zachowanie szerszenia Gniazdo szerszenia Szerszeń Wygląd szerszenia Szerszeń jest największym z wymienionych owadów. Jego długość waha się od 17 mm (robotnice) do nawet 35 mm (królowa). Jego odwłok jest koloru czarnego w żółte pasy. Użądlenie szerszenia Użądlenie szerszenia jest najbardziej dotkliwe - ze względu na wielkość żądła. Potrafią żądlić kilkukrotnie. Zachowanie szerszenia Szerszenie, podobnie jak osy, są bardzo agresywne. Potrafią użądlić bez konkretnego powodu, uznając samą obecność człowieka za potencjalne zagrożenie. Gniazdo szerszenia Gniazda szerszeni bardzo łatwo rozpoznać. Przypominają duże papierowe bryły, wytwarzane z cząsteczek próchniejącego drzewa i śliny. Ich wielkość może osiągać nawet 50 cm. Najczęściej zlokalizowane są na drzewach, w dziuplach i poddaszach. Autor: Szerszeń ma wyraźne żółto-czarne kolory. Przypomina osę, ale jest od niej znacznie większy. Wygląd Użądlenie Zachowanie Gniazdo Pszczoła długość: do 15 mm (królowa: nawet 25 mm) tułów owłosiony i krępy kolor: rudawy, brunatny, niewyraźny brak "wcięcia w talii" mniej bolesne niż w przypadku osy po użądleniu człowieka umiera atakuje tylko w sytuacji zagrożenia jeśli się jej nie atakuje - jest spokojna zamieszkuje w gniazdach, przy ziemi, pszczoły hodowlane - w ulach Osa długość: do 18 mm ma wyraźne żółto-czarne ubarwienie tułów gładki "talia osy" - wcięcie w tułowiu użądlenie bardziej bolesne niż przez pszczołę po użądleniu nie umiera, więc żądli chętniej atakuje bez powodu, trzeba się chronić przed nią skuteczniej niż przed pszczołą zlokalizowane na drzewach, w dziuplach i na poddaszach Trzmiel długość: do 30 mm owłosieniem przypomina pszczołę, ale jest od niej "grubszy" i szerszy - to taka włochata kulka żądli rzadko, ale boleśnie - boleśniej niż pszczoły i osy trzmiel to spokojny owad, nie jest agresywny atakuje tylko w sytuacji zagrożenia Trzmiel mieszka w dziuplach, przy ziemi, trzmiele hodowlane - w ulach Szerszeń długość: do 35 mm wyraźne żółto-czarne ubarwienie podobny do osy, jednak znacznie od niej większy jego użądlenie jest najbardziej dotkliwe ze wszystkich czterech owadów ma długie żądło i może żądlić kilkukrotnie szerszeń jest agresywny, może użądlić człowieka wyłącznie dlatego, że go spotka na swojej drodze gniazdo szerszenia przypomina duże papierowe bryły, może mieć nawet 50 cm gniazda zlokalizowane są na drzewach, poddaszach, w dziuplach Czytaj też: Użądlenie przez pszczołę lub osę - jak udzielić pierwszej pomocy? Jak się chronić przed gryzącymi owadami? Poznaj smutną tajemnicę znikających pszczół Na czym polega apiterapia, czyli leczenie miodem? Absolwentka filologii polskiej o specjalizacji redaktorsko-wydawniczej na Uniwersytecie Warszawskim. Zainteresowania związane z pracą redaktora rozwijała już w trakcie studiów magisterskich, czynnie współpracując z serwisem na ścieżce redaktorskiej i social mediów. Prywatnie miłośniczka dobrego kryminału oraz jeździectwa. Weronika Rumińska I Anna Sierant Zgnilec amerykański - objawy. Choroba atakuje larwy pszczół – czerw. Bakteria wytwarza przetrwalniki, które są odporne zarówno na niskie, jak i wysokie temperatury oraz na działanie wielu środków dezynfekujących. Zakażenie następuje drogą pokarmową, podczas karmienia larw przez robotnice. Zainfekowany czerw zwykle umiera, ale
ile kosztuje królowa pszczół? pszczoły Królowej są zwykle około $70-100 niezależnie od rasy. Niektórzy mogą pójść na znacznie więcej na otwartym rynku, zwłaszcza jeśli należą do jednego z tych szczepów. czasami zobaczysz kogoś, kto niestety nie może już utrzymać swojego ula, więc wszystko zlikwiduje.
prezentacja. to nie tylko miód! Pszczoły. 06/10/18. zna strukturę pszczelej rodziny (roju) wiedlaczego pszczoły są ważne dla środowiska i człowieka potrafi wymienićpszczele produkty(miód, wosk, mleczko pszczele, kit pszczeli) wie dlaczego pszczół jest coraz m mniej (m.in. brak pokarmu, opryski roślin środkami chemicznymi, wypalanie łąk) wie jak może pomóc pszczołom
A historia jak rozmnażają się pszczoły kończy się tak: matka po zbliżeniu z kilkunastoma trutniami wraca do ula i wylatuje z niego po raz kolejny tylko w przypadku rójki – rozdzielenia się jednej rodziny na dwie lub więcej rodzin. Jeśli jednak pszczelarz zapobiega wyrojeniu, to królowa pozostaje na swoim tronie do końca życia. Królowa Śniegu odezwała się do niego miło, chociaż jej głos brzmiał wciąż lodowato: - Zacałowałabym cię na śmierć. Na razie już nie będę cię całować. Kaj spojrzał w jej twarz, która wydała mu się najpiękniejszą, jaką w życiu widział. Pomyślał, że wygląda także niezwykle mądrze. Już w ogóle się jej nie bał. Wesoła pszczółka usiadła na kwiatku, ma skrzydła i - na razie - czarno-białe pasy. Jak pokoloruje je twoje dziecko? Edipresse. Kliknij w kolorowankę do druku z pszczołą, aby ją pobrać i wydrukować. lBfbj.